تأثير توام تمرين هوازي و مكمل منيزيم بر شاخص هاي خطر قلبيمتابوليكي و هموگلوبين گليكوزيله زنان ديابتي نوع دو

هدف: امروزه تاثير ورزش بر بهبود كنترل ديابت محرز است و ترشح و عملكرد طبيعي انسولين نيازمند وجود منيزيم است و حتي منيزيم سبب بهبود حساسيت ‌انسوليني مي شود. ولي ديابت به كاهش منيزيم خون منجر مي‌شود كه آن هم در يك چرخه معيوب باعث وخيم‌تر شدن ديابت مي‌شود. بااينحال در مورد تاثير همزمان ورزش همراه با مصرف مكمل منيزيم بر كنترل ديابت اطلاعات زيادي فراهم نشده است. بنابراين هدف اين تحقيق بررسي تاثير توام هشت هفته تمرين هوازي و مصرف مكمل منيزيم بر كنترل متابوليك، مقدار انسولين، هموگلوبين گليكوزيله و و منيزيم خون زنان ديابتي نوع دو بود. روش‌شناسي: روش تحقيق از نوع تجربي با طرح سه گروهي پيش‌آزمون پس‌آزمون بود. 30 زن داوطلب ميان سال ديابتي نوع‌دو به طور تصادفي در سه گروه 10 نفري شامل تمرينمنيزيم، تمريندارونما و كنترل تقسيم شدند. گروه تمرينمنيزيم روزانه يك عدد قرص منيزيم 250 ميلي گرم و گروه‌هاي تمريندارونما و كنترل روزانه يك عدد كپسول دارونما(حاوي نشاسته) را به مدت هشت هفته به صورت دوسوكور مصرف كردند. گروه‌هاي‌تمرين نيز هشت هفته تمرين هوازي شامل سه جلسه دويدن در هفته به مدت 60 دقيقه در هر جلسه با شدت 40 الي 60 درصد از ضربان قلب ذخيره انجام دادند. در دو وهله شامل پايه و پس از مداخله خون‌گيري ناشتايي در ساعت 98 صبح انجام شد و داده­ها با استفاده از تحليل آزمون تي همبسته و تحليل واريانس يك‌راهه با سطح اطمينان 0.05تحليل شدند. يافته‌ها: 30 درصد آزمودني‌ها در ابتدا دچار هيپومنيزيمي بودند. در طول مداخله مقدار منيزيم خون فقط در گروه تمرينمنيزيم افزايش يافت (0.05 P)؛ با اينحال در هر دو گروه تمرين، كاهش گلوكز خون، انسولين، هموگلوبين گليكوزيله، تري گليسريد، دور كمر و فشارخون مشاهده شد (0.05 P). همچنين مقدار كاهش‌ گلوكز خون و انسولين در گروه تمرين‌منيزيم ببشتر از گروه تمريندارونما بود (0.05 P). نتيجه‌گيري: تمرين هوازي به همراه مصرف مكمل منيزيم در كنار ساير تمهيدات درماني مي‌تواند باعث كنترل بهتر ديابت شود.