اثر تمرين استقامتي و مصرف آدنوزين بر بيان ژن A1AR در بافت چربي احشايي رت هاي نر چاق

هدف: با اين كه چاقي در تمام دنيا فراگير شده است تلاش براي كاهش اين اپيدميك موثر نبوده است. بنابراين نياز به يافتن راه هاي جديد پيشگيري از چاقي وجود دارد. هدف از انجام اين پژوهش تعيين اثر تمرين استقامتي و آدنوزين بر بيان ژن A1AR در بافت  چربي احشايي رت هاي نر چاق  بود. روش‌شناسي: بيست سر رت نر صحرايي، نژاد ويستار به مدت دوازده هفته با غذاي پر چرب تغذيه شدند تا به ميانگين وزني 30±319 گرم رسيدند. پس از همسان سازي، رت ها به صورت تصادفي در چهار گروه كنترلسالين، كنترلآدنوزين، تمرينآدنوزين و تمرينسالين تقسيم شدند. برنامه تمريني شامل دويدن روي نوارگردان بدون شيب به مدت 12 هفته بود. هر هفته پنج جلسه با سرعت 2520متر در دقيقه و به مدت3115 دقيقه اجرا شد. براي اندازه‌گيري  بيان نسبي ژن A1AR از روش PCR  استفاده شد. اطلاعات جمع آوري شده با استفاده از روش آماري آناليز واريانس دو طرفه مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها: هر دو متغير تمرين استقامتي و مصرف آدنوزين (به‌طور مستقل) كاهش معني داري را در تغييرات بيان ژن A1AR بافت چربي احشايي نشان دادند (0.001= P). همچنين اثرات تعاملي تمرين و آدنوزين حاكي از كاهش معني‌دار در تغييرات بيان نسبي ژن A1AR بود (0.003=P) نتيجه‌گيري: تمرينات استقامتي و مصرف آدنوزين به عنوان آنتاگونيست هاي A1AR ، محرك‌هاي قوي ليپوليز بافت چربي هستند و اين پتانسيل را دارند كه به عنوان عوامل ليپوليتيك موثر در چاقي به كار گرفته شوند.