بررسي ميزان توجه به آموزش براي توسعه پايدار در برنامه درسي علوم تجربي دوره ابتدايي

هدف اين پژوهش بررسي ميزان توجه به آموزش براي توسعه پايدار در برنامه درسي (كتاب‌هاي درسي و راهنمايي‌هاي معلم) علوم تجربي دوره ابتدايي مي‌باشد. اين پژوهش از لحاظ هدف كاربردي و از لحاظ روش توصيفي از نوع تحليل محتوا مي‌باشد. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه كتاب‌هاي درسي علوم تجربي و راهنماهاي معلم علوم تجربي دوره ابتدايي مي‌باشد. در اين پژوهش حجم نمونه با جامعه برابر است (كليه كتاب‌هاي علوم تجربي و راهنماهاي معلم علوم تجربي، به‌عنوان نمونه انتخاب شدند). ابزار جمع‌آوري داده‌ها در اين تحقيق اسناد جهاني يونسكو و فرم تحليل محتواي محقق ساخته مي‌باشد؛ روايي صوري و محتوايي فرم تحليل محتوا به‌وسيله نظرات كارشناسان مورد تائيد قرار گرفت، پايايي ابزار تحقيق توسط فرمول هولستي 92/0 محاسبه گرديد. جهت تجزيه‌وتحليل داده‌ها از روش تجزيه‌وتحليل آنتروپي شانون استفاده گرديد. نتايج به‌دست‌آمده از تحقيق نشان مي‌دهد كه در برنامه درسي علوم تجربي دوره ابتدايي به مؤلفه‌هاي بُعد زيست‌محيطي توجه بيشتري شده است و بيشترين ضريب اهميت مربوط به مؤلفه آلودگي، بلاياي طبيعي مي‌باشد و كمترين ضريب اهميت مربوط به مؤلفه ساختن جوامع، بيابان‌زايي، جنگل‌زدايي، نقد فرهنگي، بازسازي فرهنگي، حفظ فرهنگ مي‌باشد كه فاقد فراواني مي‌باشد. برخي از مؤلفه‌هاي آموزش براي توسعه پايدار همچون مؤلفه ايدز و تربيت جنسي، برابري جنسيت، مطابق با بافت و زمينه، فرهنگ كشور ما نيست، به همين دليل توجه به اين مؤلفه‌ها در برنامه‌هاي درسي دوره ابتدايي ما اندك است، بايد مطابق با بافت و زمينه فرهنگ كشور ما در برنامه‌هاي درسي وارد شود. در برنامه درسي علوم تجربي دوره ابتدايي به مؤلفه‌هاي بُعد زيستي محيطي بيشتر از ساير ابعاد توجه شده است.