روايت عواطف و احساسات رشد نيافته دانش‌آموزان مقطع متوسطه، نمادي از برنامه درسي مغفول (مطالعه‌اي با روش خبرگي و نقادي تربيتي)

اگر هدف اصلي نظام‌هاي آموزشي را مهيّا ساختن شرايط لازم براي پرورش همه جانبه دانش‌آموزان بدانيم، در آن صورت توجه به رشد تمامي ويژگي‌ها و ظرفيت‌هاي وجودي آن‌ها به عنوان ضرورتي اجتناب‌ناپذير مطرح مي‌گردد. از اين منظر، علاوه بر وجوه و ابعاد شناختي و عقلاني يادگيرندگان، برنامه‌ريزي جهت پرورش موزون احساسات و عواطف دانش‌آموزان نيز از اهميت قابل ملاحظه‌اي برخوردار مي‌گردد. اما عليرغم اين نقش و جايگاه، رشد عواطف دانش‌آموزان در نظام آموزشي ايران به دلايل مختلف از جمله ديدگاه‌ها و نگرش‌هاي حاكم چندان به جد گرفته نمي‌شود. اين پژوهش با هدف بررسي وضعيت و چگونگي توجه به عواطف و احساسات ميان دانش‌آموزان دختر پايه دوم و سوم يكي از دبيرستان‌هاي كاشان انجام گرفته است. در مقاله جهت بررسي موقعيت و جمع‌آوري داده‌ها و اطلاعات از روش خبرگي و نقادي آموزشي استفاده شده است است كه طي سه مرحله‌ي توصيف، تفسير و ارزشيابي به ارزيابي و نقّادي وضعيت عواطف و هيجانات در ميان دانش‌آموزان دختر دبيرستاني پرداخته و مستنداً نشان مي‌دهد كه بخشي از ناكارآمدي نظام آموزش متوسطه كشور ريشه در بي‌توجهي و غفلت از توجه رشد و پرورش احساسات دانش‌آموزان مي‌باشد.