پساپديدارشناسي در آموزش و يادگيري با تأكيد بر مفاهيم چندگانگي و شفافيت

هدف اصلي پژوهش حاضر، تبيين پساپديدارشناسي در مطالعات فناورانه و دلالت‌هاي آن در آموزش و يادگيري با تأكيد بر مفاهيم چندگانگي و شفافيت مي‌باشد. براي دستيابي به اين هدف، از روش‌هاي تحليل مفهومي و انتقادي بهره‌گرفته شده‌است. پديدارشناسي در گذر زمان با نگاه‌هاي متفاوتي روبرو بوده است كه در ديدگاهي متأخر آيدي، نگاهي نو به‌نام پساپديدارشناسي ارائه و بر‌ مؤلفه‌هايي از پديدارشناسي تأكيد بيشتري مي‌نمايد. پديدارشناسي نزد او به نسبت انسان، جهان و فناوري مي‌پردازد. پساپديدارشناسي رابطه بين كاربران با انسان‌ها و فناوري‌ها را مورد بررسي قرار داده و اين كار به نظر آيدي گونه‌اي انجام دادن پديدارشناسي به‌جاي بحث در مورد آن است و از اين‌رو به مطالعات موردي فناورانه روي مي‌آورد. اگر بخواهيم در سطحي عميق‌تر نحوه دگرگوني تجربه و ادراك مربي و متربيان در استفاده از فناوري‌هاي آموزشي را مورد بررسي قرار دهيم، اين رويكرد مي تواند مفيد واقع شود. مفاهيم زيادي در حوزه پساپديدارشناسي شكل گرفته‌اند، كه در اين پژوهش بر دو مفهوم اصلي چندگانگي و شفافيت تأكيد و به دلالت‌هاي آن در آموزش و يادگيري پرداخته شده است. در اين راستا، عمده‌ترين دلالت‌هاي مأخوذ از مفهوم چندگانگي را مي‌توان پرورش عادات صحيح فناورانه، محدود كردن متربي به كاربرد غالب از فناوري، دوره‌هاي استراحت كوتاه مدت؛ و دلالت‌هاي مأخوذه از شفافيت را بالا بردن مهارت در استفاده از فناوري، تكرار و تمرين براي عادي سازي و استفاده از فناوري‌هاي آموزشي خودكار را عنوان نمود.