اثربخشي درمان طرحواره‌درماني هيجاني بر نشانه‌هاي باليني و طرحواره هيجاني در مبتلايان به اختلال وسواس فكري و عملي

نقص در فرايند تنظيم هيجاني به عنوان يكي از مشكلات عمده بيماران وسواسي گزارش شده است و در مدل طرحواره درماني هيجاني (EST) نقش هيجان ها و راهبردهاي پردازش هيجان برجسته هستند. هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي درمان طرحواره درماني هيجاني بر نشانه هاي باليني و طرحواره هيجاني در مبتلايان به اختلال وسواس فكري وعملي بود.پژوهش حاضر يك تحقيق نيمه تجربي بود. جامعه مورد مطالعه شامل كليه زنان مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر نيشابور در سال 1394-1393 بود. نمونه شامل 20 بيمارمبتلا به اختلال وسواس كه به روش دردسترس انتخاب شد (گروه مداخله10 نفر و ليست انتظار 10 نفر). براي گروه مداخله روش EST طي 12 جلسه هفتگي 2 ساعته براي هر فرد برگزار شد. ابزار اين پژوهش شامل پرسشنامه وسواس فكري وعملي ييل براون و مقياس طرحواره هاي هيجاني ليهي بود و داده ها با استفاده از روش كوواريانس تحليل شد. نتايج تحليل داده ها نشان داد كه ابعاد تاييدطلبي، قابليت درك، گناه، ارزش هاي بالاتر، كنترل، بي حسي، مدت زمان، توافق، بيان احساس و سرزنش در گروه هاي مداخله وكنترل تفاوت معني داري وجود دارد (p 0.05)،اما در ابعاد ساده انديشي درباره هيجان، منطقي، پذيرش احساسات و انديشناكي اين تفاوت معني دار نبود. به طور كلي نتايج اين پژوهش نشان مي دهد كه EST تاثير مناسبي در كاهش اختلال وسواس داشته است و مي تواند به عنوان يك درمان موثر در اصلاح بسياري از طرحواره هاي هيجاني زنان مبتلا به اختلال وسواس مورد توجه قرار گيرد.