تأثير همزمان تنش شوري و خشكي بر ويژگي‌هاي مورفولوژيك و عملكرد شلغم

تنش شوري و خشكي از مشكلات توليد فراورده هاي كشاورزي در بسياري از نقاط دنيا و به ويژه مناطق خشك و نيمه خشك است. بر اين اساس پژوهشي گلداني به منظور بررسي اثر توأمان تنش شوري و خشكي بر عملكرد و اجزاي عملكرد شلغم (رقم پرپل تاپ وايت گلاب) در منطقه كاشمر اجرا شد. اين مطالعه به صورت آزمايش فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار شامل دو فاكتور شوري و مقدار آب آبياري اعمال شد. چهار سطح شوري آب آبياري شامل (آب شرب) 0.7= S1، 4= S2، 8= S3و 12= S4دسي زيمنس بر متر و سه سطح مقدار آب آبياري شامل آبياري كامل (100% نياز آبي)= W1، W175%= W2و W1 50%= W3بود كه در يك خاك با بافت لومي شني اعمال شدند. نتايج جدول تجزيه واريانس نشان داد كه شوري، كم آبياري و اثر متقابل آن ها بر عملكرد بيولوژيك شلغم، وزن زيست توده تر اندام هوايي، وزن غده و وزن خشك برگ ها در سطح يك درصد معني دار بود. تيمارهاي W1S1و W2S1نسبت به ساير تيمارها عملكرد بيولوژيك بيش تري داشتند. در تمام سطوح شوري مشخص گرديد كه بين عملكرد بيولوژيك شلغم در سطوح آبياري W1و W2تفاوت معني داري وجود نداشت. با توجه به يافته هاي اين پژوهش مي توان گفت كه حساسيت گياه شلغم به تنش شوري بيش تر از تنش خشكي است. از طرفي نتايج اين پژوهش نشان داد كه بهترين سطح شوري براي رسيدن به بيشينه عملكرد بيولوژيك در گياه شلغم همان سطح شوري S1 است. لذا بهترين تيمار قابل توصيه براي كاشت شلغم در منطقه مورد مطالعه تيمار W2S1مي باشد.