مقايسه قابليت يادگيري سازماني از ديدگاه كاركنان پرستاري در بيمارستان‌هاي دولتي و خصوصي شيراز

مقدمه: بيمارستان ها ازنظر يادگيري سازماني در جايگاه ويژه اي قرار دارند و پرستاران به عنوان يكي از منابع بزرگ دانش سازماني و از عناصر مهم انتقال دانش در بيمارستان ها نقش اصلي در فرآيند يادگيري سازماني ايفا مي كنند. اين پژوهش باهدف مقايسه قابليت يادگيري سازماني از ديدگاه پرستاران در بين بيمارستان هاي دولتي و خصوصي شيراز انجام شد. روش كار: پژوهش حاضر، مطالعه اي توصيفي مقايسه اي و مقطعي است. جامعه پژوهش شامل تمامي پرستاران شاغل در بيمارستان هاي دولتي و خصوصي شيراز در سال 1394 بود. تعداد 297 نفر از كاركنان كه حداقل يك سال سابقه كار داشته و تمايل به مشاركت داشتند به روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي منظم انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه قابليت يادگيري سازماني گومژ و همكاران (2005) در چهار بعد تعهد مديريت، ديد سيستمي، انتقال دانش و فضاي باز و آزمايشگري جمع آوري شد. روايي اين پرسشنامه به روش روايي محتوا و پايايي آن با ضريب آلفاي 83/0 در مطالعات قبل تأييدشده بود. داده ها با استفاده از آزمون هاي تي مستقل، آناليز واريانس و ضريب هم بستگي در سطح معناداري 05/0 تحليل شدند. يافته ها: ميانگين نمرات يادگيري سازماني در بيمارستان هاي دولتي و خصوصي به ترتيب 95/10 ± 90/58، 38/10 ± 82/55 بود و در سطح متوسط ارزيابي شد. ابعاد تعهد مديريت (001/0 = P) و فضاي باز و آزمايش گري (001/0 = P) در كاركنان بيمارستان هاي دولتي به طور معناداري بالاتر بود اما در ابعاد انتقال دانش و ديد سيستمي اختلاف معنادار نبود (05/0 lt; P). قابليت تعهد مديريت و قابليت فضاي باز و آزمايشگري، به ترتيب بالاترين و پايين ترين ميانگين نمره را در بين چهار قابليت يادگيري سازماني در بيمارستان هاي خصوصي و دولتي و درمجموع داشت. نتيجه گيري: با توجه به اينكه قابليت يادگيري سازماني پرستاران در سطح متوسط بود پيشنهاد مي گردد مديران پرستاري با داشتن ديد سيستمي و ايجاد فضاي باز، و مشاركت دادن پرستاران در تصميم گيري ها، شرايط لازم براي انتقال دانش و يادگيري سازماني و ارتقا قابليت هاي يادگيري سازماني پرستاران مورد مطالعه را فراهم سازند.