مهلت ارفاقي افشا در حقوق اختراعات

مهلت ارفاقي افشا، مدت‌زماني است كه متقاضي ثبت مي‌تواند بعد از افشاي عمومي اختراع، بدون اينكه موجب زوال شرط تازگي شود، تقاضاي ثبت آن را بنمايد. براي پيش‌بيني مهلت ارفاقي، قانون‌گذار بايد به چهار معيار توجه نمايد: مدت‌زمان ارفاقي، نحوه افشا، مطلق يا نسبي بودن مصونيت مخترع نسبت به افشاهاي اشخاص ثالث و چگونگي تعامل و جمع مهلت ارفاقي با حق تقدم. در مقاله حاضر با تكيه بر مطالعات تطبيقي و تحليل حقوق ايران معيارهاي مذكور و مزايا و معايب مهلت ارفاقي را بررسي و به اين نتيجه مي‌رسيم كه مهلت ارفاقي همچون يك شمشير دو لبه است: از يك‌سو، فراهم نمودن مهلت ارفاقي به‌طور مطلق و ايجاد سپري قوي براي افشاي مخترع مي‌تواند باعث رشد مخترعان دانشگاهي و شركت‌هاي نوپا شود؛ از سوي ديگر، چنين رويكردي مي‌تواند مورد سوءاستفاده اشخاص با «افشا يا تأخير استراتژيك» قرار گيرد. همچنين تعامل مهلت ارفاقي با حق تقدم كنوانسيون پاريس، مي‌تواند مانعي براي انتقال فناوري و جذب سرمايه‌گذار باشد. درنهايت، اين مقاله با نظر به نتايج حاصل از پژوهش، بررسي‌هاي به‌عمل‌آمده و موقعيت ايران به‌عنوان يك كشور درحال‌توسعه پيشنهادات مقتضي براي بهبود قانون ثبت اختراع ايران ارائه مي‌كند.