اختلالات گفتاري و بيماري‌هاي گوش مياني بعد از پالاتوپلاستي اوليه در كودكان مبتلا به شكاف كام

مقدمه: كودكان مبتلا به شكاف لب و كام، در طول دوران رشد خود مشكلات متعددي را از جمله اختلالات تغذيه‌اي، مشكلات شنوايي و اختلالات زباني و گفتاري تجربه مي‌نمايند. هدف از مطالعه‌ي حاضر بررسي فراواني بيماري‌هاي گوش مياني، پرخيشومي ‌و خطاهاي جبراني بعد از جراحي اوليه در كودكان مبتلا به شكاف كام با يا بدون شكاف لب و همين طور بررسي ميزان تأثير پذيري ويژگي‌هاي گفتاري اين كودكان از پاتولوژي‌هاي گوش مياني، بود. روش‌ها: در مطالعه‌ي گذشته‌نگر حاضر، 120 پرونده‌‌ي موجود از بيماران مبتلا به انواع شكاف‌هاي لب و كام كه در بين سال‌هاي 1384 تا 1386 به تيم شكاف كام مركز پزشكي الزهرا (س) اصفهان مراجعه كرده بودند، بررسي شد و اطلاعات مربوط به وضعيت گوش مياني و نتايج ارزيابي توليد و تشديد گفتار 38 كودك 3 تا 6 ساله‌ي مبتلا به شكاف كام با يا بدون شكاف لب، استخراج شد. سپس علاوه بر محاسبه‌ي ميزان فراواني اختلالات مذكور، ارتباطات بين وضعيت گوش مياني، خطاهاي جبراني توليد و پرخيشومي، مورد آزمون قرار گرفت. يافته‌ها: 47.4 درصد از بيماران، عفونت‌هاي مكرر گوش مياني را تجربه نموده بودند. خطاهاي جبراني توليد و درجاتي از پرخيشومي ‌نيز به ترتيب در 78.9 درصد و 71 درصد از بيماران مشاهده شد. اين اختلالات گفتاري، ارتباط معني‌داري را با وضعيت گوش مياني كودكان نشان ندادند (0.05 P). ولي پرخيشومي ‌با وضعيت توليدي بيماران در ارتباط بود (0.001 = P). نتيجه‌گيري: در پژوهش حاضر فراواني اختلالات همراه با شكاف كام، به ويژه خطاهاي جبراني توليد و پرخيشومي، نسبت به ساير مطالعات مشابه بسيار بيش‌تر بود. اين يافته، نياز ما را به بهبود برنامه‌ريزي‌هاي درماني در قالب تيم‌هاي منسجم به منظور مديريت بهتر كودكان مبتلا به شكاف لب و كام، منعكس مي‌سازد.