مقايسه تاثير تمرينات سرعتي و قدرتي در حفظ شاخص‌هاي هماتولوژيكي و اكسيژن مصرفي بيشينه در ورزشكاران مرد 13 تا 15 سال

سابقه و هدف: مطالعات بيانگر اين واقعيت است كه تمرينات مختلف ورزشي مي تواند سطوح اكسيژن مصرفي را در ورزشكاران حفظ كند. هدف از اين پژوهش بررسي اثرات دو نوع برنامه‌ي ورزشي منتخب روي پارامترهاي فيزيولوژيكي و ظرفيت هوازي ورزشكاران نوجوان بود. مواد و روش‌ها: 45 نوجوان ورزشكار سالم (سن 50/0±15/14سال، قد 23/8±19/161سانتيمتر، وزن 08/6±68/52 كيلوگرم، نمايه‌ي توده‌ي بدني 98/2±37/18) كه همگي آنان به انجام تمرينات استقامتي پرداخته بودند، به سه گروه قدرتي (15=n)، گروه سرعتي (15=n)، و گروه كنترل (15=n) تقسيم شدند. سپس براي بررسي اثر احتمالي پروتكل هاي تمريني (انجام 8 هفته تمرينات قدرتي و سرعتي) بر متغير هاي مورد نظر (اكسيژن مصرفي بيشينه، هموگلوبين، گلبول‌هاي قرمز، هماتوكريت)، آزمون‌هاي ميداني و نمونه‌هاي خوني در دو مرحله‌ي پيش‌آزمون و پس‌آزمون از هر گروه گرفته شد. داده‌ها توسط آزمون t همبسته براي مقايسه تفاوت‌هاي بين گروهي و تحليل واريانس يك‌سويه (ANOVA) براي مقايسه تفاوت‌هاي بين‌گروهي مورد تجزيه ‌و تحليل قرار گرفتند. نتايج: نتايج نشان داد هر دو نوع تمرين سرعتي و قدرتي، موفق به حفظ دستاوردهاي شاخص هاي ظرفيت هوازي شدند. هيچ تفاوت معني‌داري بين گروه‌هاي سرعتي و قدرتي در هيچ ‌يك از متغيرهاي مورد اندازه‌گيري مشاهده نگرديد. اما ظرفيت هوازي در گروه كنترل به طور قابل‌توجهي در مقايسه با گروه سرعتي (01/0=P) و قدرتي (001/0=P) كاهش يافته‌ بود. در مقايسه‌ي بين گروه سرعتي و قدرتي در هيچ يك از متغير هاي مورد نظر، نيز اختلاف معناداري مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: نتايج نشان مي دهد براي حفظ دستاوردهاي استقامت، مي توان از تمرينات قدرتي يا سرعتي به جاي تمرينات زمان بر و خسته كننده استقامتي استفاده كرد.