بررسي تاثير بي تمريني وتمرين مجدد برمتغيرهاي ساختاري بطن چپ وزنه برداران نخبه

زمينه و هدف: تغييرات ساختاري  بطن چپ در پاسخ به فعاليت ورزشي نسبت به ساير بخش‌هاي قلب بيشتر است. با اين حال، بي تمريني مي تواند سازگاري‌هاي ساختاري بطن چپ را نيز تحت تاثير قرار دهد. هدف از پژوهش حاضر بررسي اثرات بي تمريني و تمرين مجدد بر ساختار بطن چپ وزنه برداران نخبه جوان با استفاده از متغير هاي اكوكارديوگرافيك مي باشد. روش شناسي: ده وزنه بردار نخبه (ميانگين و انحراف معيار سن 8/3±1/19 سال، وزن23±1/104كيلوگرم، قد 2/4±1/179 سانتيمتر) به طور داوطلبانه در اين مطالعه شركت نمودند. پس از معاينات پزشكي، اكوكارديوگرافي نقطه به نقطه قلب پس از دو ماه تمرين و متعاقب آن 4 هفته بي تمريني و يك و دو ماه تمرين مجدد انجام شد. شاخص هاي توده سازي مجدد بطن چپ به عنوان  الگوي هايپرتروفي قلب محاسبه شد. اطلاعات بدست آمده توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از روش اندازه گيري مكرر مورد تجزيه تحليل قرار گرفت. يافته‏ ها: توده تام بطن چپ و ضخامت ديواره پشتي درسيستول به طور معني داري پس از دوره بي تمريني كاهش(ميانگين تفاوت ها به ترتيب67/9±11 گرم (006/0 P) و 51/1 ±05/3 ميليمتر (002/0 P)) و پس از دوره تمرين مجدد  به طور معني داري افزايش (ميانگين تفاوت ها به ترتيب 5/24±40 گرم (015/0 P) و 66/1±2 ميليمتر(022/0 P) يافت. درحالي كه پس از دوره بي تمريني و تمرين مجدد مقادير ضخامت پايان دياستول وسيستول ديواره بين بطني و ضخامت ديواره پشتي در پايان دياستول تغييري نكرد (073/0 P). نتيجه ‏گيري: به نظر مي رسد كه بي تمريني رابطه معكوسي با توده سازي بطن چپ دارد. يافته هاي ما به طور ويژه نظريه مورگانروس در زمينه توده سازي بطن چپ در پاسخ به تمرينات شديد مقاومتي را مورد حمايت نسبي قرار مي دهد. اين يافته ها با آنچه كه در ديگر ورزشكاران نخبه درمطالعات گذشته مشاهده شده متفاوت است كه نيازمند بررسي هاي بيشتر است.