تاثير نوع آزمون ورزشي و سن بر ميزان اكسيداسيون چربي در دختران 17-9 سال

مقدمه و هدف: دويدن و دوچرخه سواري از رايج‌ترين فعاليت‌هاي بدني هستند كه بيشترتوسط افراد براي افزايش سوخت وساز چربي در برنامه‌هاي ورزشي استفاده مي شود. بدين منظور هدف از مطالعه ي حاضر بررسي تاثير نوع آزمون ورزشي و سن بر ميزان اكسيداسيون چربي در دختران 917سال بود. مواد و روش ها: 36 دختر9-17سال در سه رده ي سني سه جلسه به آزمايشگاه مراجعه كردند. در جلسه ي اول قد، وزن و تركيب بدن افراد اندازه گيري شد و در نهايت با پروتكل هاي ورزشي آشنا شدند. در جلسه ي دوم و سوم، افراد به اجراي پروتكل رمپ روي نوارگردان و دوچرخه به شكل توازن متقابل پرداختند. اكسيژن مصرفي و ضربان قلب با استفاده از دستگاه گاز آنالايزر ثبت شد. براي بررسي تاثير نوع آزمون ورزشي و سن به ترتيب از روش آماري t  مستقل و ANOVA استفاده شد. يافته ها: مقادير حداكثر اكسيداسيون چربي (MFO) در نوارگردان نسبت به دوچرخه بالاتر بود (p=0.001)، اما نسبت تبادل تنفسي در لحظه ي MFO بين دو نوع آزمون تفاوت معناداري نداشت. مقادير MFO (p=0.009)، FATmax بر اساسHRmax % (p=0.047) و نسبت تبادل تنفسي در لحظه ي MFO (p=0.011) بين سه رده ي سني متفاوت بود. نتيجه گيري: هنگام استفاده از پروتكل رمپ اكسيداسيون چربي در نوار گردان نسبت به دوچرخه بيشتر بود.  همچنين در دختران 9 تا 17 ساله  با افزايش سن ميزان اكسيداسيون چربي كمتر شد.