اثربخشي درمان شناختي-رفتاري بر كاركرد اجرايي و اجتناب تجربي جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه

اهداف: نقص در كاركردهاي اجرايي موجب اختلال در رفتار خودتنظيمي و پايين بودن سطح مهارت هاي اجتماعي مي شود و اجتناب تجربي پيش بيني كننده قوي علايم رواني و نشانه هاي آن است. هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي درمان شناختي رفتاري بر كاركرد اجرايي و اجتناب تجربي جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بود.مواد و روش ها: اين پژوهش شبه آزمايشي به صورت پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل در سال 1395 در بيمارستان قدس شهر سنندج انجام شد. جامعه آماري شامل 40 نفر از جانبازان مرد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بودند كه با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش (20 نفر) و كنترل (20 نفر) جايگزين شدند. براي جمع آوري داده ها از آزمون دسته بندي كارت هاي ويسكانسين و پرسش نامه پذيرش و عمل استفاده شد. داده ها با روش تحليل كوواريانس چندمتغيره در نرم افزار آماري SPSS 20 تجزيه و تحليل شدند.يافته ها: پس از كنترل نمرات پيش آزمون، ميزان ميانگين نمرات گروه آزمايش در تعداد طبقات، خطاي درجاماندگي از زيرمولفه هاي كاركرد اجرايي و اجتناب تجربي به طور معني داري پايين تر از گروه كنترل بود (P 0.01).نتيجه گيري: درمان شناختي رفتاري، بر افزايش كاركرد اجرايي و كاهش اجتناب تجربي جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه موثر است.