مقايسه اثرات سه روش تمريني بر شاخص‌هاي بيوشيميايي ويژه سلول‌هاي قلبي مردان داراي اضافه وزن

مقدمه و هدف: افزايش سطح سرمي شاخص هاي بيوشيميايي سلول هاي عضله قلبي با شدت و مدت تمرين ارتباط دارد. هدف پژوهش حاضر بررسي تاًثير فعاليت هاي تداومي و تناوبي شديد بر سطح CKMB و cTnI سرم در افراد داراي اضافه وزن بود. روش شناسي: 40 مرد 30 تا 40 ساله با BMI 27 تا 29 به طور تصادفي به سه گروه آزمايشي (تداومي، تناوبي30 و تناوبي 60 ثانيه) و گروه كنترل تقسيم شدند. تمرين ها ي تداومي و تناوبي دويدن به ترتيب با شدت VO2peak 60 % و VO2peak 90 % به مدت هشت هفته سه جلسه اي انجام شد. نمونه هاي خوني آزمودني ها در پنج زمان (پيش، چهار و 24 ساعت پس از جلسه اول و جلسه آخر) جمع آوري شد. داده ها با آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر در سطح معناداري (0.05 ≥ P) تجزيه و تحليل شد. يافته ها: افزايش معنا دار ميزان CKMB سرم پس آزمون ها در گروه هاي تمريني نسبت به پيش آزمون و گروه كنترل را نشان داد (0.05 ≥ P) . مقادير cTnI سرم پس آزمون هاي چهار ساعته گروه هاي تمريني تداومي و تناوبي 60 ثانيه نسبت به پيش آزمون و پس آزمون هاي 24 ساعته افزايش معنادار نشان داد (0.05 ≥ P) اما در گروه تناوبي 30 ثانيه معنا دار نبود. مقادير cTnI سرم پس آزمون چهار ساعته هفته آخر گروه تداومي نسبت به پس آزمون چهار ساعته هفته اول كاهش معنادار داشت (0.05 ≥ P). همچنين در همه گروه هاي تمريني، مقادير cTnI سرم پس آزمون 24 ساعته هفته آخر نسبت به پس آزمون 24ساعته هفته اول تفاوت معناداري مشاهده نشد . نتيجه گيري: به نظر مي رسد هيچ كدام از فعاليت هاي مذكور سبب آسيب قلبي پايدار نمي شود و اتفاق مذكور در نتيجه اختلال ناپايدار غشاء سلول هاي قلبي مي باشد و انجام فعاليت ، به ويژه فعاليت هاي تداومي سبب كاهش اين وضعيت خواهد شد