تاثير مصرف حاد كوركومين بر ظرفيت آنتي اكسيداني تام و شاخص هاي منتخب كوفتگي تاخيري پس از يك جلسه فعاليت برونگراي شديد

زمينه و هدف: كوفتگي تاخيري (DOMS) علت اصلي آسيب عضلاني، كاهش عملكرد و كاهش قدرت عضلاني در ورزشكاران و غيرورزشكاران مي باشد. هدف از اين مطالعه بررسي تاثير مكمل ياري كوركومين بر شاخص‌هاي منتخب كوفتگي تاخيري ناشي از فعاليت شديد برون‌گرا در مردان جوان سالم مي‌باشد. مواد و روش ها: ده مرد جوان و سالم به طور داوطلبانه در اين مطالعهمتقاطع شركت كردند. آزمودني ها به طور تصادفي و با الگوي دوسوكور با گروه كنترل به دو گروه دارونما و كوركومين تقسيم شدند. پس از اولين خون‌گيري، آزمودني ها يك دوره فعاليت اسكات شديد انجام دادند. بلافاصله پس از فعاليت خون‌گيري دوم انجام شده، سپس آزمودني ها 150 ميلي‌گرم كوركومين و يا دارونما مصرف نمودند.  24، 48 و 72 ساعت بعد مجددا خون‌گيري صورت گرفت. پس از يك دوره بازيافت دوهفته‌اي، مراحل ذكر شده مجددا با تعويض مكمل آزمودني‌ها مجددا انجام پذيرفت. ظرفيت آنتي‌اكسيداني تام (TAC)، آنزيم لاكتات دهيدروژناز (LDH)، ميزان درد بصري (VAS)، دامنه حركتي مفاصل زانو (ROM) و تورمران‌ها (محيط دور ران) در تمامي مراحل مورد اندازه‌گيري قرار گرفتند. يافته ها: TAC، 24 و 48 ساعت پس از فعاليت در گروه كوركومين نسبت به گروه دارونما افزايش معني‌داري نشان داد (P 0/05). آنزيم LDH، 72 ساعت پس از فعاليت در گروه كوركومين كاهش معني‌داري نسبت به گروه دارونما نشان داد (P 0/05).ميانگين ادم دور ران ها پس از فعاليت نسبت به قبل از فعاليت كاهش و ميانگين ROM زانوها افزايش معني داري نشان داد (P 0/05)، اگرچه تفاوت بين گروهي مشاهده نشد (P 0/05) نتيجه گيري: مطابق نتايج تحقيق حاضر، به نظر مي رسد مصرف 150 ميلي‌گرم كوركومين بلافاصله پس از فعاليت برونگراي شديد توانسته استبا خواص ضددرد، ضدالتهابي و آنتي‌اكسيداني خود باعث كاهش آسيب عضلاني و احساس درد شود.