فعاليت الكتروميوگرافي عضلات نگهدارنده ستون مهره‌اي با استفاده از تصاوير اولتراسوند و پروتكل SENIAM در بيماران اسكوليوز

زمينه و هدف: بررسي فعاليت عضلاني در بيماران اسكوليوز اهميت كلينيكي دارد. هدف از اين مطالعه مقايسه اثر نحوه الكترودگذاري بر اساس توصيه هاي SENIAM با روش اولتراسوند بر ميزان فعاليت ثبت شده در عضلات نگهدارنده ستون مهره اي بود. روش شناسي: تعداد 10 دختر مبتلا به اسكوليوز نوجواني ناشناخته با انحناي دوبل در اين مطالعه شركت كردند. در وظايف حركتي سوپرمن، ابداكشن بازو و Quadruped  فعاليت الكتروميوگرافي عضلات نگهدارنده ستون مهره اي در سطوح مهره هاي ششم و دهم سينه اي، و سوم كمري با استفاده از دستگاه الكتروميوگرافي سطحي 16 كاناله مدل BTS FREE EMG 300 ساخت كشور ايتاليا اندازه گيري شدند. راستاي الكترودها در روش اول بر اساس توصيه هاي SENIAM و در روش دوم منطبق بر راستاي فيبرهاي عضلاني مشاهده شده در تصاوير التراسوند تعيين گرديدند. يافته ها: در روش اولتراسوند جهت الكترودها نسبت به روش SENIAM حدود8.22±°13.3 انحراف نشان داد، اما در هيچ يك از آزمون هاي حركتي تفاوت معناداري در فعاليت الكتروميوگرافي عضلات مختلف ستون مهره اي هنگام اندازه گيري با اين دو روش مشاهده نشد. در هر دو روش عضلات در سمت دست حركت كننده، فعاليت بالاتري از عضلات سمت مخالف نشان دادند (P 0/05).  نتيجه گيري: جهت قرارگيري الكترودها در روش اولتراسوند نسبت به روش SENIAM تغيير معناداري داشتند، اما اين تغيير در مقادير اوج RMS تفاوتي ايجاد نكرد. به نظر مي رسد براي اندازه گيري اوج فعاليت الكترومايوگرافي همسان سازي شده عضلات نگهدارنده ستون مهره اي در بيماران اسكوليوز ضرورتي براي استفاده از التراسوند وجود ندارد. هرچند كه در ساير متغيرهاي الكتروميوگرافي از جمله فركانس و يا زمان شروع فعاليت عضلاني نياز به بررسي بيشتر وجود دارد.