نقد و تحليل معناشناسانه واژۀ «خلود» در قرآن كريم با تأكيد بر ديدگاه معتزله و اشاعره

يكي از مسائل مورد اختلاف معتزله و اشاعره، مسئلۀ دائمي يا منقطع بودن عذاب فاسقان در جهنم است. هر يك از اين دو گروه، استدلال‌هاي گوناگوني در اثبات ديدگاه خويش مي‌آورند كه دامنۀ آن به مباحث زبان‌شناسي قرآن كريم و واژه‌شناسي آن كشيده شده است. اشاعره معتقدند: واژۀ خلود در قرآن به‌معني اقامت و مكث طولاني است، به گونه‌اي كه در زمان آينده منقطع مي‌گردد. در مقابل، معتزله بر آن هستند كه اين واژه بر اقامت دائمي و ابدي دلالت مي‌كند، به گونه‌اي كه هيچ‌گاه منقطع نمي‌گردد. روش اين پژوهش، توصيفي _ تحليلي است. در پژوهش حاضز اثبات شده كه نظريۀ اشاعره در اين مورد دچار كاستي و نقصان اساسي است و وضع حقيقي واژۀ خلود بر اقامت دائمي و ابدي دلالت مي‌كند؛ زيرا استشهادات عرفي و شعري اشاعره، گونه‌اي از جملات كنايي هستند نه حقيقي، و استعمال خلود در آيات قرآني نيز حاكي از معناي اقامت ابدي و دائمي است نه منقطع.