بررسي فنّي «حسن ابتدا» و «براعت استهلال» و «حسن ختام» در قصّه‌هاي قرآن (موردپژوهانه، داستان حضرت موسي و يوسف (عليهما السَّلام))

براعت استهلال، حسن ابتدا و براعت ختام از صنايع معنوي بديع مي باشد كه در زيبا سازي متون نظم و نثر ادبي و جلب توجه مخاطب و همراه كردن او با داستان، نقش عمده اي را ايفاء مي كند. تنوع در شيوه هاي آغازين كلام و انسجام معنايي ميان مقدمه و متن اصلي و خاتمه در داستان يكي از نشانه هاي توانمندي اديب يا سخنور در خلق اثر است. قرآن كريم كه به عنوان كلام خالق و معجزه بي بديل پيامبر رحمتr است،  دل ها را جذب عظمت بيان خود كرده و گوش جان را مسحور سخن خويش مي سازد. يكي از نشانه هاي اعجاز قرآن كريم فواتح و خواتم سوره ها است كه با كلمات و عباراتي زيبا و جذاب آغاز مي گردد و با اشاره اي لطيف و متناسب، مقصود سور ها را بيان مي كند و با اين شيوه هاي بياني، خستگي و ملالت را از مخاطب خود مي زدايد. همچنين داستان هاي قرآن نيز از لحاظ ساختار كلام با شيوه هاي مختلفي آغاز مي گردد. مقدمه داستان هاي قرآن متنوع بوده و از جذابيت هنري ويژه اي برخوردار است و با شيوه هاي بيان منحصر به فرد خود، در خواننده ايجاد شوق و انگيزه مي كند. همچنين انسجام الفاظ، موسيقي دروني، ارتباط تنگاتنگ معنايي و تناسب ميان مقدمه و متن اصلي و خاتمه داستان، تأثير بسزايي در جلب توجه خواننده داشته و او را در فراز و نشيب صحنه هاي داستان با خود همراه مي كند.