بررسي و نقد ديدگاه گابريل ساوما درباره ي آيه ي «…وكَفَّلَها زَكَرِيَّا كُلَّما دَخَلَ عَلَيْها زَكَرِيَّا…»

گابريل ساوما در سال 2006م. كتابِ قرآن، تفسير اشتباه، ترجمه اشتباه و خوانش اشتباه، زبان آرامي قرآن را نوشت. وي در اين كتاب ادعا مي كند كه زبان قرآن، آرامي سرياني است و در صدد اثبات اقتباس قرآن از منابع يهودي مسيحي است. او براي اثبات ادعاي خويش با بررسي سوره هاي قرآن، واژگان فراواني را به عنوان شاهد ذكر نموده و به تحليل آنها پرداخته است. نويسنده در بررسيآيه ي «وَ كَفَّلَها زَكَرِيَّا كُلَّما دَخَلَ عَلَيْها زَكَرِيَّا» آل عمران/37، براساس زبان سرياني آرامي، عبارت «وَ كَفَّلَها زَكَرِيَّا» را به «زكريا را تعظيم كننده به او (مريم) قرار داد» و عبارت «دَخَلَ عَلَيْها» را «ايستادن با حالت احترام و ترس»  ترجمه نموده است. در اين مقاله با هدف بررسي دقيق معناي اين آيه، ضمن ارائه ديدگاه ايشان به روش تحليلي تطبيقي به نقد و بررسي آن از جنبه ي زبان شناسي تاريخي تطبيقي در سه زبان عبري، سرياني و عربي مي پردازيم تا بنگريم كه شواهد زبان شناختي موجود از «كفّل» و «دخل» تا چه ميزان ديدگاه ساوما را تاييد مي كند؟  وجود شواهدي از مشتقات كَفَلَ در ادبيات جاهلي و شباهت هاي ساختاري و معنايي آن در سه زبان عبري، سرياني و عربي حاكي از آن است كه «كفّل»  هر چند اصلي سامي دارد؛ اما سير تطور و تكامل معنايي خاص خود را در هر كدام از شاخه هاي سامي داشته و همچنين شواهد فراوان مشتقات دَخَل در شعر جاهلي و تعدد و تنوع اين ريشه در قرآن و فقدان اين ريشه در زبان عبري، سرياني و عهدين اين احتمال را تقويت مي كند كه اين ريشه، عربي اصيل بوده و اعراب فهم درستي از ساختار و معناي آن داشته اند. بررسي هاي انجام شده خلاف ادعاي ساوما را اثبات مي كند.