انسداد حقوق كيفري در قبال فعاليت عرفان‌هاي نوظهور و چالش‌هاي فراروي ضابطان دادگستري

زمينه و هدف: عرفان‌هاي نوظهور هيچ‌گونه اصالت و صبغۀ ديني نداشته و راه معنويت را از ديانت جدا كرده است و در تضاد كامل با عرفان اصيل اسلامي هستند كه در عصر حاضر به عنوان يكي از تهديدها و آسيب‌هاي جدي نظام ج.ا.ايران و ابزاري براي پيشبرد اهداف جنگ نرم دشمنان عليه نظام محسوب مي‌شوند. از همين رو، اين تحقيق به بررسي نحوۀ رفتار ضابطان دادگستري به‌ويژه دستگاه‌هاي اطلاعاتي با فعاليت عرفان‌هاي نوظهور پرداخته است. روش: با توجه به ماهيت موضوع، پژوهش حاضر از نظر گردآوري اطلاعات به روش اسنادي و از طريق مطالعه تحقيقات معتبر، كتب، مقالات، قوانين و مقررات موجود، آراء محاكم قضايي و وبگاه‌هاي اينترنتي معتبر انجام شده است و اطلاعات به دست آمده به‌ صورت توصيفي – تحليلي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد فعاليت عرفان‌هاي نوظهور در قوانين جزايي ايران جرم‌انگاري نشده است و اقدامات مقابله‌اي مراجع قضايي و ضابطان دادگستري به دليل عدم وجود پشتوانۀ قانوني، به نتيجۀ مطلوبي نمي‌رسد. نتيجه‌گيري: عدم جرم‌انگاري و وجود خلأ تقنيني، يكي از موانع و چالش‌هاي مقابله با فعاليت عرفان‌هاي نوظهور و از عوامل اصلي رشد قارچ‌گونۀ آن در ايران محسوب مي‌شود و لازم است طرح مقابله با گروه‌هاي انحرافي كه بيش از شش سال است در مجلس شوراي اسلامي مسكوت مانده است، تصويب و اجرايي شود.