دانش و عملكرد خود اظهار آموزگاران مقطع ابتدايي در رابطه با اداره اورژانس صدمات تروماتيك دنداني

زمينه و هدف: ضربه به دندان هاي ثناياي دايمي و شيري در دوره كودكي بسيار شايع است. كنترل اورژانس چنين شرايطي وابسته به دانش افراد غير حرفه اي، مانند آموزگاراني است كه معمولاً در محل حادثه حضور دارند. هدف اين مطالعه ارزيابي دانش و عملكرد خوداظهار آموزگاران مدارس ابتدايي شهرستان اراك در رابطه با نحوه اداره اورژانس صدمات دنداني بود. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي مقطعي 624 نفر از آموزگاران مدارس ابتدايي شهرستان اراك به صورت سرشماري مورد ارزيابي قرار گرفتند. پرسشنامه اي بدون نام حاوي سؤالاتي در رابطه با اطلاعات دموگرافيك، سابقه مواجهه قبلي با صدمات تروماتيك دنداني، دانش معلمان در رابطه با نحوه مديريت اورژانس صدمات دنداني و نيز عملكرد معلمان در برخورد با صدمات تروماتيك دنداني در اختيار آموزگاران قرارگرفت. پرسشنامه ها در بين آموزگاران شركت كننده پخش شد و پس از تكميل توسط آموزگاران در همان روز جمع آوري شد. داده ها با استفاده از آمار توصيفي و توسط آزمون رگرسيون خطي مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفتند. يافته ها: در مجموع 292 پرسش نامه تكميل شده (با درصد پاسخگويي 8/46%) جمع آوري شد. ميانگين نمره دانش كسب شده از مجموع 10 نمره قابل كسب، 69/1 ±65/2 و ميانگين نمره عملكرد از مجموع 8 نمره قابل كسب، 04/2 ±46/3 بود. در بين متغيرهاي دموگرافيك در خصوص اداره اورژانس تروماي دنداني، تنها ميزان تحصيلات با دانش آموزگاران ارتباط معني دار داشت (001/0 P). رابطه معني داري بين عملكرد آموزگاران با هيچ يك از عوامل دموگرافيك مشاهده نشد. ضريب همبستگي بين نمره دانش و نمره عملكرد آموزگاران 2/0 بود. نتيجه گيري: يافته هاي مطالعه حاضر بيانگر ناكافي بودن سطح آگاهي آموزگاران مدارس ابتدايي در زمينه آسيب هاي ناشي از ضربه به دندان ها است. به علاوه نقص آشكاري در عملكرد درصد بالايي از افراد به هنگام مواجهه با صدمات دنداني مشاهده شد.