مقايسه اثر دهانشويه‌هاي فلورايد 2/%0 و دهانشويه تركيبي (زايليتول و فلورايد) بر روي استرپتوكوك موتانس و لاكتوباسيلوس اسيدوفيلوس

زمينه و هدف: پوسيدگي دندان ها نوعي بيماري عفوني قابل انتقال با عوامل متعدد در دهان و يكي از شايع ترين بيماري هاي مزمن در جهان بوده كه هزينه هاي درماني فراواني مي طلبد. هدف از انجام اين مطالعه، بررسي تأثير دهانشويه فلورايد 2/0% و فوكس (تركيبي زايليتول و فلورايد ppm 920) بر رشد باكتري استرپتوكوك موتانس و لاكتوباسيل بود. روش بررسي: در اين مطالعه آزمايشگاهي، جهت بررسي اثر مهاركنندگي دهانشويه ها ابتدا از روش چاهك و سپس از روش MIC (حداقل غلظت مهاركنندگي) استفاده شد. همچنين جهت آناليز داده ها از نرم افزار Excel 2016 استفاده گرديد. يافته ها: نتايج مطالعه حاضر در روش MIC، بيانگر اثر مهاري هر دو دهانشويه در غلظت هاي خالص (128 ميكروگرم) بود، بدين صورت كه دهانشويه فلورايد در غلظت هاي بالاتر از 32 ميكروگرم بر استرپتوكوك موتانس و بالاتر از 2 ميكروگرم بر لاكتوباسيل اسيدفيلوس مؤثر بود و فوكس بر هر دو باكتري تا غلظت هاي بالاتر از 64 ميكروگرم تأثير داشته و پايين تر از آن بي تأثير بود. در تست چاهك، هاله عدم رشد دهانشويه فلورايد در غلظت خالص بر روي باكتري استرپتوكوك موتانس mm17 و بر روي لاكتوباسيل اسيدوفيلوسmm 24 به دست آمد و در دهانشويه فوكس صفر بود كه بيانگر تأثير فلورايد بر روي باكتري ها و عدم تأثير فوكس بود. نتيجه گيري: فلورايد به دليل اثر مهاري خوب در غلظت هاي مختلف، بر روي استرپتوكوك موتانس و لاكتوباسيل اسيد فيلوس در هر دو روش، در مقايسه با دهانشويه فوكس مؤثرتر بود.