نقص همدلي و هوش هيجاني در ساختارشخصيتي غير باليني سايكوپاتي

مقدمه: همدلي و هوش هيجاني ويژگي هاي بسيار ارزشمند انساني هستند كه وجود آن ها در افراد يا نقص آن ها در تعدادي از آسيب شناسي هاي رواني، حجم عظيمي از تحقيقات را به خود اختصاص داده است. اين در حالي است كه مطالعه صفت هاي شخصيتي نامطلوب به ويژه خصيصه غير باليني سايكوپاتي نيزدر دهه هاي اخير توجه تحقيقات را به خود جلب كرده است. هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسي نقش نقص همدلي و هوش هيجاني در پيش بيني ساختار شخصيتي غيرباليني سايكوپات بود. روش: اين مطالعه مقطعي بر روي 565 نفر از دانشجويان دانشگاه تهران و علامه طباطبائي كه به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند، انجام گرديد. شركت كنندگان به مقياس همدلي عاطفي، مقياس هوش هيجاني و مقياس خودگزارش دهي سايكوپاتي لوينسون پاسخ دادند. داده ها با استفاده از محاسبه ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين نقص همدلي و هوش هيجاني با ساختار شخصيتي غيرباليني سايكوپات همبستگي دروني معني داري وجود دارد (P 0/01). همچنين، نتايج تحليل رگرسيون گام به گام نشان داد كه متغيرهاي همدلي و هوش هيجاني به ترتيب 31% و 20% از ساختار شخصيتي غيرباليني سايكوپات را بطور معني داري پيش بيني كردند (P 0/01). نتيجه گيري: نقايص همدلي و هوش هيجاني مي توانند بخشي از واريانس ساختار شخصيتي سايكوپات غيرباليني را تبيين كنند. علاوه بر اين، كاربرد هاي نظري و تجربي يافته هاي پژوهش حاضر بحث خواهد شد. كليد واژه :همدلي، هوش هيجاني، سايكوپات، پردازش هيجان