نقش ميانجي‌گرانه اميد به زندگي در رابطه بين عامل‌هاي روان‌نژندي و برون‌گرايي و كيفيت زندگي بيماران دياليزي

هدف: ابتلاء به بيماري مزمن كليه با افت شديد كيفيت زندگي همراه است و اميد به زندگي نقش بسزايي در بهبود كيفيت زندگي بيماران دياليزي دارد. در اين پژوهش، نقش ميانجي گرانه اميد به زندگي بر رابطه عامل هاي روان نژندي و برون گرايي و كيفيت زندگي بيماران دياليزي بررسي شد. روش : در يك بررسي از نوع همبستگي، 100 بيمار دياليزي از بيمارستان هاي استان قم به صورت نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند و شركت كنندگان مقياس كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني، اميد به زندگي و ويژگي هاي شخصيت نئو را تكميل كردند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از روش الگويابي معادلات ساختاري انجام گرفت. يافته ها: نتايج معادلات ساختاري نشان داد كه اميد به زندگي در رابطه بين دو عامل روان نژندي و برون گرايي نقش واسطه اي دارد؛ بدين معني كه روان نژند ي اثر غيرمستقيم منفي و برون گرايي اثر غيرمستقيم مثبت به واسطه اميد به زندگي بر كيفيت زندگي دارند. نتيجه گيري: بر اساس يافته ها، عامل هاي روان نژندي و برون گرايي نقش مهمي بر اميد به زندگي و نهايتاً كيفيت زندگي بيماران دياليزي ايفا مي كنند.