مقايسه اثربخشي طرح واره درماني و شناخت درماني گروهي برافسردگي، اضطراب و استرس ادراك شده مراجعان زن مركز معاونت بهداشتي درماني همدان

مقدمه: با توجه به اينكه درمان دارويي براي اختلال افسردگي، اضطراب و استرس صرفا علامت محور مي باشد لذا از روش طرح واره درماني و شناخت درماني گروهي به منظور كاهش افسردگي، اضطراب و استرس ادراك شده مراجعان زن داراي رفتارهاي پر خطرجنسي مي باشد. روش: اين پژوهش يك مطالعه نيمه آزمايشي است با روش نمونه گيري خوشه اي تك مرحله اي . جامعه آماري 500 نفرازمراجعان زن با سابقه رفتار پر خطرجنسي بود كه براي انجام آزمايش ايدز به اين مركز مراجعه كردند كه دامنه سني آنها 20 تا 60 سال وداراي مدرك ديپلم به بالابودند با استفاده از فرمول حجم نمونه به صورت تصادفي 250 نفر را انتخاب شدند. توسط روانشناس و پزشك مصاحبه تشخيصي گرفته شد و مقياس افسردگي،اضطراب،استرس (DASS ،لاوييوند و لاويبن ،1995) اجرا شد. 85 نفر ازمراجعان داراي افسردگي،اضطراب،استرس تشخيص داده شدند كه از اين ميان 45 نفر را به صورت تصادفي انتخاب شدند و در سه گروه 15 نفري كه شامل دو گروه آزمايشي و يك گروه كنترل قرار گرفتند، 12 جلسه شناخت درماني گروهي و 12جلسه طرح واره درماني اجرا گرديد كه مدت زمان هر جلسه 90 دقيقه بود. در پايان دوره ي آموزشي هر سه گروه مجدد مورد پس آزمون قرار مي گيرند . يافته ها : نتايج آزمون تحليل كواريانس نشان داد كه پس از تعديل نمرات پيش آزمون بين ميانگين نمرات سه گروه در پس آزمون تفاوت معناداري وجود داشت F (1,39) = 54/125 p 0/01. نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه طرح واره درماني نسبت به شناخت درماني گروهي بر افسردگي، اضطراب و استرس ادراك شده مراجعان زن داراي رفتارهاي پر خطرجنسي موثرتر است.