پيش بيني روش هاي مقابله با فشاررواني بر اساس سبك هاي دلبستگي در دانشجويان دانشگاه هاي كاشان

مقدمه: پژوهش هاي انجام شده درباره نظريه دلبستگي، بيان گر اهميت آن در ابعاد متعددي از زندگي افراد مي باشد. بر طبق اين نظريه تأثير كيفيت دلبستگي در تمامي گستره ي زندگي تداوم دارد و تبيين كننده تفاوت هاي فردي در زمينه ي روش هاي مقابله با استرس مي باشد. با توجه به اهميت اين موضوع، هدف از پژوهش حاضر بررسي ارتباط سبك هاي دلبستگي با روش هاي مقابله با فشار رواني است. روش: نمونه پژوهش شامل 400 نفر از دانشجويان دانشگاه هاي كاشان در سال تحصيلي 92-1391 بود. نمونه گيري در مرحله اول به روش خوشه اي و در مرحله بعد به صورت طبقه اي انجام گرفت. ابزارهاي اندازه گيري عبارت بوده اند از پرسش نامه سبك هاي دلبستگي هازن و شاور(1987) و مقياس سبك هاي مقابله اندلر و پاركر (1990).براي تجزيه و تحليل داده ها از روش هاي توصيفي، ضريب همبستگي، تحليل رگرسيون به روش همزمان و آزمون تحليل واريانس استفاده شد. يافته ها: يافته ها نشان داد كه دو سبك دلبستگي ايمن و ناايمن دوسوگرا مي توانند واريانس سبك مقابله مسأله مدار و هيجان مدار را به صورت معنادار پيش بيني كنند. در بررسي روابط سه سبك دلبستگي در دانشجويان دختر و پسر، نتايج نشان دهنده تفاوت معنادار در سبك دلبستگي ناايمن دوسوگرا است. اما در استفاده از سبك هاي مقابله تفاوتي درجنسيت مشاهده نشد. نتيجه گيري: در تبيين نتايج بر اهميت شكل گيري دلبستگي در دوران رشد و تحول و تأثيرات آن در بزرگسالي تأكيد شده است. لذا مي توان با ايجاد دلبستگي ايمن در دانشجويان و به دنبال آن استفاده درست از سبكهاي مقابله در شرايط پر استرس زندگي، قدم هاي مهمي را در جهت موفقيت جوانان به خصوص قشر دانشجوي كشور برداشت.