مدل عوامل مؤثر بر قضاوت و تصميم‌گيري در خصوص تقلب مرتبط با دارايي‌ها

تقلب همواره موجب نگراني مديران و ذينفعان شركت‌هاست. تشخيص به موقع عوامل ريسك تقلب يا نقص‌هاي كنترل‌داخلي، در پيشگيري و كشف تقلب موثر است. تشخيص كافي و مناسب‌بودن كنترل‌هاي داخلي يك قضاوت و گزارش نقص‌ها بر اساس ريسك، يك تصميم‌گيري است. بنابراين بررسي عوامل موثر بر اين فرآيند، هدف اصلي اين پژوهش مي‌باشد. پژوهش حاضر پژوهشي كاربردي اكتشافي مي‌باشد كه داده‌هاي جمع‌آوري شده از 342پرسشنامه را به وسيله معادلات ساختاري مدل‌بندي مي‌نمايد. نتايج بيان مي‌دارد سازگاري، وجدان، برون‌گرايي و گشودگي به‌تجربه رابطه معناداري با يادگيري هدف‌گرا دارند اما ميان گشودگي به تجربه و عملكرد هدف‌گرا رابطه معناداري يافت نشد. گرايش هدف‌گرا اثر معناداري بر دانش داشته اما ميان عملكرد هدف‌گرا و تجربه رابطه معناداري يافت نشد. همچنين دانش و تجربه اثر معناداري بر شناسايي عوامل ريسك دارند كه منجر به تشخيص امكان رخداد تقلب مي‌شود. نهايتاً نتايج حاصل از مدل آزمون‌شده نشان مي‌دهد كه تصميم افراد براي گزارش موارد مستعد تقلب تحت تاثير رابطه معنادار با تشخيص امكان رخداد تقلب، اخلاق و انگيزش مي‌باشد.