ارزيابي ظرفيت آموزشي مديران شهري با روش معادلات ساختاري (مطالعۀ موردي: مديران سطح مياني شهرداري زنجان)

در دهه گذشته، به‌دنبال ظهور فناوري‌هاي نوين، تحولات بازار و رويكردهاي جديد مديريتي، سازمان‌ها با تغييرات عمده‌اي مانند دانش‌محور شدن روبه‌رو شدند. اين امر بر اهداف و فرايندهاي كاري آن‌ها تأثير گذاشته و آن‌ها را متحول كرده است. مديريت شهري نيز از اين قاعده مستثنا نيست و ناگزير به پذيرش تحول سازماني در مديران خود است. پژوهش توصيفيتبييني حاضر با ماهيت كاربرديكمي، با هدف ارزيابي ظرفيت آموزشي مديريت شهري، به ارزيابي نياز آموزشي مديران شهرداري شهر زنجان اولويت داده است. روش گردآوري داده‌ها به‌صورت كتابخانه‌اي و ميداني با تكيه ‌بر ابزار پرسشنامه بوده است. حجم نمونه با توجه به جامعه 200 نفري مديران سطح مياني شهرداري زنجان براساس جدول مورگان 127 نفر به‌دست آمد و متغيرهاي ظرفيت نياز توسعه‌اي، نياز مكمل و نياز حل مسئله به‌صورت تصادفي در شهرداري زنجان سنجيده شد. داده‌هاي گردآوري‌شده در نرم‌افزار SPSS اجرا شد و سپس تحليل نحوه و چگونگي ارتباط متغيرهاي تأثيرگذار بر ظرفيت آموزشي مديران به‌كمك مدل معادلات ساختاري (روش تحليل مسير) صورت گرفت. براساس نتايج، ظرفيت آموزشي مديران با متغيرهاي ظرفيت نياز توسعه‌اي، نياز مكمل و نياز حل مسئله با ضريب تأثير بالاي 0.88 و tvalue بالاتر از سطح اطمينان 1.96 ارتباط معني‌داري با جهت مثبت دارد و متغيرها نيز با يكديگر در ارتباط معنادار هستند. از سوي ديگر، نماگرهاي سنجش متغيرهاي نياز توسعه‌اي و نياز مكمل پايين‌تر از نياز حل مسئله است و نماگرهاي ساختاري پيش‌بيني‌كننده، مانند داشتن برنامه راهبردي، خلاقيت، برنامه واحد كار و حفظ و پرورش نيرو پايين‌تر از حد استاندارد تعريف‌شده هستند.