تاثير پروتز زير زانو بر نيروي توليدي عضلات و نيروي تماس مفصلي زانو و ران حين راه رفتن در افراد با قطع عضو

اهداف:استفاده از پروتز در افراد با قطع عضو يك طرفه اندام تحتاني منجر به تغيير الگوي كينماتيك و كينتيك حين راه رفتن مي شود كه منشا ايجاد درد و ناراحتي در مفاصل و عضلات است. هدف تحقيق حاضر، بررسي اثر پروتز زير زانويي بر نيروي توليدي عضلات و نيروي تماس مفصلي زانو و ران هنگام راه رفتن در اين افراد بود.ابزار و روش ها:در اين مطالعه شبه تجربي در سال 1394 تعداد 8 مرد غيرجانباز قطع عضو زير زانو مراجعه كننده به كلينيك ارتوپدي فني دانشكده توان بخشي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان به صورت دردسترس انتخاب شدند. متغير هاي كينماتيك راه رفتن توسط سيستم تحليل حركتي كواليسيس اندازه گيري شد. داده هاي كينماتيك با استفاده از نرم افزارQualysis Track Manager 2.7ثبت شد و خروجي آن به نرم افزارOpenSIM 3انتقال يافت. داده ها توسط آزمونTمستقل در محيط نرم افزارSPSS 22تحليل شدند.يافته ها:درصد زمان استنس در سمت سالم به طور معني داري بيشتر (0.001=p) و درصد زمان نوسان در سمت سالم به طور معني داري كمتر (0.04=p) از سمت پروتز بود. نيروهاي تماس مفاصل ران و زانو در جهات قدامي خلفي، عمودي و داخلي خارجي و نيروي توليدشده توسط عضلات منتخب اندام تحتاني، همچنين نيروهاي اكستنسور، ابداكتور، فلكسور ران و اكستنسور زانو در سمت سالم از سمت پروتز بيشتر بود، ولي اين افزايش معني دار نبود (P 0/05).نتيجه گيري:استفاده از پروتز يك طرفه زير زانو حين راه رفتن منجر به افزايش درصد زمان تحمل وزن بر سمت سالم مي شود و مفاصل اندام تحتاني در سمت سالم تا حدودي تحت تاثير اضافه بار قرار مي گيرند كه ناشي از فعاليت بيشتر عضلات اندام تحتاني است.