مقايسه ادراك خدا و اميد به زندگي در بين جانبازان قطع نخاع، شيميايي و افراد عادي؛ مطالعه موردي شهر اروميه

اهداف: بررسي ها نشان داده اند كه ادراك خدا و اميد به زندگي در سازگاري با بيماري هاي مزمن و پيامدهاي آن داراي اهميت هستند. هدف پژوهش حاضر مقايسه ميزان ادراك خدا و اميد به زندگي در بين جانبازان قطع نخاع، شيميايي و افراد عادي بود. ابزار و روش ها: طرح پژوهش حاضر از نوع علي مقايسه اي است كه از تير تا مهر 1395 در شهر اروميه انجام شد. 30 جانباز قطع نخاع به صورت تمام شمارشي، 50 جانباز شيميايي به صورت تصادفي ساده و 50 نفر از افراد عادي به روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل آزمون سنجش ادراك خداي گريلي و پرسش نامه اميدواري ميلر (MHS) بود. داده ها توسط آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيري، آزمون تحليل واريانس چندمتغيري و آزمون تعقيبي بن فروني با نرم افزار SPSS 22 تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: در نمره كل ادراك خدا بين دو گروه جانبازان شيميايي و افراد عادي (0.001=p)، در مولفه چالش بين دو گروه جانبازان شيميايي با افراد عادي (0.003=p) و جانبازان قطع نخاعي با افراد عادي (0.011=p) و در ميزان اميد به زندگي بين دو گروه جانبازان شيميايي و قطع نخاعي (0.007=p) تفاوت معني دار وجود داشت. نتيجه گيري: ميزان ادراك خدا و اميدواري به زندگي در بين جانبازان قطع نخاع، شيميايي و افراد عادي متفاوت است.