بررسي سرمايه اجتماعي در فرآيند بازآفريني شهري در بافتهاي مسئله دار شهري-نمونه: شهر رشت

بازآفريني يكي از رويكردهاي توسعه درونزاي شهري است كه مي تواند در صورت توجه و الزام به رعايت اصول توسعه پايدار، پس از اجرا در ارتقاي ابعاد مختلف اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي و ... شهرها نقش بسيار اثرگذاري داشته باشد. از طرح بازآفريني اجرا شده در شهر رشت به عنوان بزرگترين طرح شهري در سال هاي پس از انقلاب ياد مي شود. با توجه به حساسيت و به ويژه هزينه بالاي اجتماعي، اقتصادي، كالبدي مطالعات طرح، نمي توان آنها را به صورت يك تغيير كالبدي در شهر در نظر گرفت از اين رو در اين پژوهش مقوله سرمايه اجتماعي در فرآيند بازآفريني شهري در شهر رشت بررسي شده است. براي اين منظور از روش توصيفي- تحليلي استفاده شده و با استفاده از مطالعات كتابخانه اي و پيمايشي در محدوده هاي سه گانه بافت ناكارآمد مياني (محله هاي رازي، معلم، باقرآباد، خواهرامام، صومعه بيجار، بازار، چله خانه، پيرسرا)، بافت تاريخي (محله هاي باقرآباد، معلم، پيرسرا، چله خانه، بازار، صومعه بيجار و خواهرامام) و سكونتگاه هاي غيررسمي (محله هاي رازي، حافظ آباد، ولكس) اطلاعات مورد نياز به دست آمده است. جامعه آماري پژوهش شامل ٩٠٠٨٤ نفر از ساكنين محدوده مورد مطالعه است. براي استخراج حجم نمونه از روش كوكران استفاده شده و بر اين اساس تعداد جامعه نمونه ٣٨٢ نفر برآورد شد كه باتوجه به اهداف پژوهش پرسشنامه اي در تك نمونه اي و كروسكال واليس استفاده t قالب طيف ليكرت طراحي شده است. براي تحليل داده ها از آزمون شده است. نتايج پژوهش نشان داده است كه در فرآيند بازآفريني شهري رشت، سرمايه اجتماعي از نظر شاخص هاي افزايش تعاملات بين شهروندان، مشاركت و آگاهي مطلوب و از نظر ايجاد حس اعتماد در بين شهروندان نامطلوب بوده است. از ديگر نتايج وجود تفاوت معنادار سرمايه اجتماعي در بافت هاي سه گانه و محله هاي مورد مطالعه است.