تبيين و تحليل توسعه پايدار شهري با تأكيد بر مؤلفه‌هاي محيطي (مطالعه موردي: شهر سنندج)

تجسم يك بحران شهري حاصل از سناريوي جمعيت در افق نزديك، تصوري دور از واقعيت نمي باشد. با شروع هزاره سوم، تخمين زده مي شود كه تقريباً نيمي از جمعيت جهان در مناطق شهري سكونت يافته باشند يعني جاهايي كه بيشترين منابع را مصرف و بيشترين ضايعات و آلودگي ها را توليد مي كنند. توسعه پايدار، مفهوم جديدي است كه از طريق پيوند ابعاد مختلف توسعه (اقتصادي، فرهنگي، سياسي و اجتماعي) و توجه خاص به ملاحظات زيست محيطي و حفظ محيط زيست از دهه 80 به طور گسترده اي مطرح گرديد. بر اين اساس توسعه پايدار شهري توسعه انساني پايدار را نيز به همراه مي آورد كه به شكل گيري سرمايه اجتماعي و ايجاد عدالت اجتماعي مدد مي رساند. اين پژوهش از نظر روش تحقيق بصورت توصيفي– تحليلي بوده و با هدف كاربردي تدوين شده است. در اين مقاله، ساختار زيست محيطي شهر سنندج با استفاده از تكنيكSWOT   در چهار مرحله مورد ارزيابي و تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج يافته ها با استفاده از روشAHP  نشان مي دهد كه كل امتياز و وزن دهي جدول ماتريس عوامل داخلي 319/0 و در جدول ماتريس عوامل خارجي 321/0 است كه عدد حاصله پايين تر از ميانگين بوده، در واقع از قوت ها و فرصت هاي به دست آمده به درستي در جهت غلبه بر ضعف ها و تهديدها استفاده نشده است و ضعف ها بر قوت ها و تهديدها بر فرصت ها غالب هستند. بالاترين مقدار ميانگين پايداري توسعه شهري مربوط (92/2) و مقدار ميانگين مربوط به شاخص هاي محيطي (97/2) مي‌باشد. در نهايت راهبردهايي براي توسعه پايداري محيطي شهر سنندج معرفي شده است، توجه به مديريت يكپارچه محيط زيست و ارزيابي اثرات زيست محيطي به عنوان يكي از مهم ترين ابزار دستيابي به توسعه پايدار شهري مورد بررسي قرار گيرد و در واقع كوششي در جهت يافتن راه حل هايي است كه تغييرات لازم در اين جهت ترسيم نمايد.