تأثير فضاهاي باز و سرپوشيده مجتمع‌هاي مسكوني بر مؤلفه آسايش حرارتي كيفيت محيط با رويكرد منطق فازي (مطالعه موردي: مجتمع‌هاي مسكوني كلانشهر تهران)

در فضاهاي باز و سرپوشيده مجتمع‌هاي مسكوني بخش عمده‌اي از فعاليت‌هاي روزمره ساكنين شكل مي‌گيرند. از مهم ترين مسائل در جلب رضايت ساكنين، افزايش كيفيت محيط در مجتمع‌هاي مسكوني همراه با ايجاد آسايش حرارتي در محيط‌هاي سرپوشيده و باز مي‌باشد، در همين راستا ضرورت توجه به مؤلفه‌‌هاي كيفيت محيط موجب‌گرديد تا در پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير فضاهاي باز و سرپوشيده بر آسايش حرارتي مجتمع‌هاي مسكوني، تلاش شود تا ضمن بررسي وضعيت موجود، زمينه شناخت و طراحي مطلوب‌تر را براي برنامه‌ريزان و طراحان اين عرصه فراهم سازد. جامعه نمونه بر اساس شيوه نمونه‌گيري طبقه‌اي با در نظرگرفتن انواع تركيب‌بندي فضاهاي باز و سرپوشيده مجتمع‌هاي مسكوني شهر تهران استخراج و گونه‌بندي گرديد، از گونه پراكندهمجتمعآپادانا، از گونه نواري مجتمعنويسندگان، از گونه متمركزمجتمعآ. اس. پ. و از گونه حياط‌دار مجتمع پيكانشهرانتخاب شدند. روش تحقيق توصيفي تحليلي، پيمايشي و شبه‌آزمايشي از نوع شبيه‌سازي است. داده‌هاي مربوط به نمونه‌هاي پژوهش با شيوه پيمايشي و ساير داده‌ها با استفاده از منابع مكتوب و مطالعات اسنادي به‌دست‌آمدند و ابزارهاي گرد‌آوري داده‌ها با توجه به اهداف پژوهش مبتني بر كتاب‌ها و اسناد، نقشه‌هايGIS و خروجي‌هاي نرم‌افزار AutoCAD 2018 و براي شبيه‌سازي و مدل سازي، نرم افزارهاي Revit Architectural 2018 وHoneybee 2018 وLadybug 2018 مي‌باشند. در نرم‌افزارExcel 2013  بررسي و تحليل تناسبات با كمك خروجي‌هاي شبيه‌سازي‌شده و نقشه‌هاي دو‌بعدي و سه‌بعدي انجام گرديد و با روش منطق فازي در نرم‌افزارMatlab 2016 تحليل داده‌ها صورت‌ پذيرفت. نتايج بررسي مؤلفه آسايش حرارتي در چهار گونه بررسي‌شده، نشان مي‌دهند نوع چيدمان فضاهاي باز و سرپوشيده، تناسبات طول به عرض بين بلوك‌ها، جهت‌گيري و مصالح بر ارتقاي مولفه آسايش حرارتي در فضاهاي باز و سرپوشيده  تأثيرگذار مي‌باشند.