تبيين مؤلفه‌هاي مؤثر بر ارتقاء كيفيت محيطي در بافت تاريخي شهرها (نمونه موردي: بافت تاريخي شهر شيراز )

كيفيت محيط شهري به عنوان بخشي از كيفيت زندگي، از مباحث كليدي در حوزه ي مطالعات شهري است كه با رشد سريع شهرها و تمركز جمعيت و فعاليت دست خوش تغيير قرار گرفته است. در رابطه با بافت هاي تاريخي شهرها اين امر از اهميت بيشتري برخوردار است و در اين نوع بافت، بسياري از فضاها دچار فرسايش شده و مؤلفه هاي كيفي آن دچار نقصان است. بنابراين توجه به كيفيات محيطي بافت هاي تاريخي يكي از مهم ترين عوامل در شناسايي محدوده ها هدف جهت مداخله در آن هاست. تحقيق حاضر نيز تبيين مؤلفه هاي موثر بر ارتفاء سطح كيفي بافت هاي تاريخي در محدوده منطقه 8 كلانشهر شيراز مي باشد. تحقيق كاربردي و روش انجام آن توصيفي تحليلي است. جامعه ي آماري تحقيق ساكنين منطقه هشت شهر شيراز مي باشد، جمعيت اين منطقه بر اساس آخرين سرشماري عمومي نفوس و مسكن برابر 9767 نفر و حجم نمونه نيز براساس فرمول كوكران برابر 369 نفر محاسبه شده است. در تجزيه و تحليل اطلاعات و داده هاي پرسشنامه اي از نرم افزار SPSS و آزمون تحليل عاملي تأئيدي و آزمون فريدمن كمك گرفته شد. نتايج  بررسي ميزان رضايت شهروندان از كيفيت زندگي در منطقه هشت كلانشهر شيراز نشان داد در بيشتر شاخص هاي مورد بررسي ميانگين رضايتمندي ساكنين كمتر از ميانگين متوسط (3.5) مي باشد. محاسبه بار عاملي متغيرهاي و شاخص هاي تحقيق با كمك روش دلفي و نرم افزار SPSS نيز نشان داد؛ پنج عامل كالبدي، اقتصادي، اجتماعي، زيست محيطي و بصري داراي بار عاملي بر روي كيفيت محيط مي باشند. بارهاي عامل محاسبه شده براي بيشتر عامل هاي فوق بيشتر از 6 محاسبه شده كه نشان دهنده بالا بودن بار عاملي اين شاخص ها در سنجش كيفيت محيطي بافت قديم شيراز مي باشند.