تقاضا براي گاز طبيعي در بخش خانگي در منطقه 7 ايران (با ملاحظه قانون هدفمندي يارانه‌ها)

افزايش قابل توجه سهم گاز طبيعي در سبد انرژي و روند  رو به رشد آن در بخش خانگي از يك سو و پايان پذير بودن ذخاير گاز طبيعي به عنوان يك منبع تجديد نا پذير از سوي ديگر، ضرورت مصرف بهينه گاز طبيعي را بيش از پيش محسوس مي نمايد. در همين راستا قانون هدفمند كردن يارانه ها از 28 آذر سال 1389 به اجرا گذاشته شد. بر اين اساس ، دولت تلاش نمود تا قيمت حامل هاي انرژي (از جمله گاز طبيعي) را به تدريج به قيمت واقعي آن ارتقا دهد و براي جبران هزينه ايجاد شده بر اقشار آسيب پذير جامعه، يارانه اي را به صورت ماهانه به آن ها اعطا نمايد. پرسش اساسي اين پژوهش آن است كه آيا هدفمند كردن يارانه ها باعث صرفه جويي در مصرف گاز طبيعي در بخش خانگي شده است يا خير؟ .  براي اين منظور، ابتدا تابع تقاضاي مصرف گاز طبيعي خانوارها در منطقه 7 كشور (شامل استان كردستان، همدان، كرمانشاه، لرستان، مركزي و ايلام) در بازه زماني 1392-1385 ، با استفاده از داده هاي فصلي و با استفاده از روش   FMOLS تخمين و كشش قيمتي ، درآمدي و متقاطع تقاضاي گاز طبيعي آن محاسبه گرديد. سپس عملكرد دولت در اجراي قانون هدفمند كردن يارانه ها بر مصرف گاز طبيعي بخش خانگي در منطقه 7 كشور مورد مطالعه قرار گرفت. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه عكس العمل مصرف كنندگان در نتيجه افزايش قيمت گاز طبيعي چندان محسوس نيست و هدفمند كردن يارانه ها  به تدريج تأثير خود را در كاهش مصرف گاز طبيعي خانگي در استان هاي منطقه 7 كشور از دست داده است.