دفاعيه از شهروندي ليبرال درمقابل شهروندي جماعت‌گرا: نقدي بر كتاب مفهوم شهروندي

كتاب مفهوم شهروندي از شهروندي ليبرال به‌منزله الگوي مناسب عصر مدرن درمقابل شهروندي جماعت‌گرا دفاع مي‌كند. رويكرد كتاب عمدتاً فلسفي است. در اين كتاب شهروندي بيش‌تر به‌مثابه يك مفهوم نظري و نه يك پديده اجتماعي ـ تاريخي در نظر گرفته شده است. كتاب استدلال مي‌كند: شهروندي ليبرال با شناساي برابري، آزادي، و فرديت روابط انسان مدرن با جامعه‌اش را برمبناي عضويت داوطلبانه، حقوق مدني، اجتماعي، سياسي، فرهنگي، مسئوليت‌ها (وظايف قانوني و تعهدات اخلاقي)، و مشاركت در امور سياسي و اجتماعي تنظيم كرده است، درحالي‌كه شهروندي جماعت‌گرا با تأكيد بر موقعيت اجتماعي افراد هويت جمعي آنان را بر حقوق فردي‌شان برتري مي‌دهد كه نتيجه آن شكل‌گيري يك نظام سياسي توتاليتر و سركوب‌گر است. نويسنده نگرش انتزاعي و خوش‌بينانه درمورد شهروندي ليبرال در پيش گرفته است و درعين‌حال شهروندي جماعت‌گرا را با الگوي حاكم بر رژيم‌هاي توتاليتر اشتباه گرفته ‌است. چه اين‌كه شهروندي جماعت‌گرا مي‌كوشد شهروند را در بستر اجتماعي‌اش جاي دهد و يادآوري كند هيچ الگويي جهان‌شمول براي شهروندي وجود ندارد.