رويكردي انتقادي به كتاب امنيت منطقه‌اي در خاورميانه

خاورميانه به‌لحاظ امنيت از مناطق مهم جهان بوده كه متون زيادي درباره آن خصوصاً در سال‌هاي اخير نوشته شده است. يكي از متن‌هاي اخير دراين‌باره كتاب امنيت منطقه‌اي در خاورميانه نوشته پينار بيلگين است كه روندهاي امنيت را براساس رابطه بين منطقه و رويه‌هاي عملي در الگوي چهارگانه خاورميانه، نظام منطقه‌اي عرب، خاورميانه اسلامي، و ارو ـ مديترانه با رويكردي انتقادي بررسي مي‌كند. در اين مقاله كه كتاب ذكرشده بررسي مي‌شود، سؤال اصلي اين است كه بازنگري انتقادي امنيت منطقه‌اي در خاورميانه ازديدگاه بيلگين چه نوآوري نظري و عملي داشته است؟ فرضيه اصلي مقاله نيز چنين است كه رويكرد انتقادي به امنيت منطقه‌اي، ضمن نقد نظريه‌هاي سنتي، تلاش كرده است الگوي جديدي از امنيت منطقه‌اي برگرفته از جامعه امنيتي كارل دويچ و همكارانش معرفي كند، هرچند در عمل امكان شكل‌گيري‌اش با چالش‌هاي جدي روبه‌رو است. درواقع، بيلگين تلاش كرده ضمن بررسي ديدگاه‌هاي سنتي امنيت منطقه‌اي در خاورميانه، الگويي بومي معرفي كند كه امنيت را از پايين به بالا و از داخل به خارج نگاه مي‌كند، گرچه به‌لحاظ عملي، امنيت منطقه‌اي خاورميانه هم‌چنان دولت‌محور و از بالا به پايين است.