سنجش ارتباط مولفه‌هاي كالبدي شهر بر امنيت اجتماعي شهروندان ‏ ‏(مطالعه موردي شهر ايلام)‏

امنيت به‌عنوان دومين نياز انساني، پس از نيازهاي فيزيولوژيك قرارگرفته و آن را مايه آسايش و آرامش و احساس رضايت شهروندان و در نتيجه افزايش كارآيي و مطلوبيت محيط و كالبد مي‌دانند كه اين مطلوبيت با برنامه‌ريزي دقيق، طراحي سنجيده و نظارت كافي در شهر حاصل مي‌شود. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصيفيتحليلي انجام شده است و نوع آن كاربردي توسعه‌اي است. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمام شهروندان محله بانبور شهر ايلام است. حجم نمونه با توجه به جدول مورگان (۳۵۵) نفر و روش نمونه‌گيري تصادفي ساده است. در اين بررسي از روش تحليل عاملي تأييدي، شاخص رضايتمندي «هالين تن»، روش‌هاي آماري توصيفي و استنباطي همبستگي پيرسون و روش رگرسيون چندگانه به شيوه گام‌به‌گام استفاده شده است. نتايج حاصل از تحليل عاملي نشان داد كه عوامل مؤثر در احساس امنيت شهري در محله بانبور شهر ايلام حاصل از تعامل (۴) عامل است كه اين عوامل در مجموع (72.71) درصد از واريانس كل متغيرهاي مؤثر بر احساس امنيت شهري در محله بانبور شهر ايلام را تبيين مي‌كنند. از ميان (4) عامل، عوامل نماد شهري به تنهايي (48.94) درصد از كل واريانس متغيرهاي اوليه را تبيين مي­كند و از ديدگاه افراد جامعه آماري مهم‌ترين عامل مؤثر بر احساس امنيت شهري در محله بانبور شهر ايلام مي‌باشد.