بررسي و نقد كتاب البلاغة و تحليل الخطاب

ظهور دانش هرمنوتيك يا تأويل متن در دو سدۀ اخير باز بودن قرآن كريم را در برابر تفسيرهاي نو بيش از پيش به ميدان بحث آورده و چالش ميان محافظه‌كاران و اصلاح‌طلبان را در فهم اسرار آن دو‌چندان كرده است. از دستاوردهاي اين تحقيق، گذار از جمله‌محوري در تحليل استعاره‌هاي زباني و گشودن چشم‌انداز متن در فضاي استعاره و مجاز است. اين دستاورد نتيجۀ ژرف‌نگري دورۀ معاصر در پژوهش‌هاي زبان‌شناختي با رويكرد متن‌محوري است. همچنين، بر‌اساس نتايج به‌دست آمده، استعاره نه فقط آرايه‌اي ادبي، بلكه فرايندي است كه تمام ابعاد زندگي بشر را فرا‌گرفته و آدمي در استعاره به زندگي خود ادامه مي‌دهد و به آن معنا مي‌بخشد. فكر، رؤيا، بازي و ... همه استعاره‌اند و با استعاره است كه موجوديت آدمي معنا پيدا مي‌كند. كتاب البلاغه وتحليل الخطاب اثر حسين خالفي، كه در اين كتاب در‌صدد بررسي و نقد آن هستيم،در تلاش است، با استفاده از شگرد گفتمان‌كاوي، عدم تقابل مجاز با حقيقت را اثبات كند و ديدگاه تأويلي را در خدمت فهم بهتر قرآن كريم و ساير متون مقدس قرار دهد.