اثربخشي گروه درمانيِ مبتني بر بخشش بر علائم افسردگي و نشانگان آشفتگي رواني در زنان سالمند

مطالعه حاضر در چارچوب طرح شبه آزمايشي با دو گروه آزمايش و كنترل، انجام پيش آزمون ـ پس آزمون، و پيگيري 3 ماهه انجام شد. جامعه‌ آماري پژوهش را زنان سالمندي تشكيل مي دادند كه پيش از اجراي پژوهش به فرهنگسراي اميد شهر تهران مراجعه كرده بودند. از اين جامعه آماري به تصادف، نمونه اي به حجم 30 نفر انتخاب گرديد كه به طور تصادفي، در دو گروه آزمايش (N=15) و كنترل (N=15) جاي داده شدند. هر دو گروه با استفاده از پرسشنامه افسردگي بك (نسخه 2) (BDI-II) و پرسشنامه نشانگان مختصر (BSI) مورد ارزشيابي قرار گرفتند (پيـش آزمـون). سپـس، گـروه آزمـايـش تـحت 8 جلسـه هفتگي 2 ساعته‌ درمـان گـروهي بخشـش قـرار گـرفت و گروه كنترل مداخله اي دريافت نكرد. از هر دو گروه، پس آزمون با هر دو آزمون و ارزشيابي پيگيرانه 3 ماهه فقط با استفاده از پرسشنامه بك به عمل آمد. نتايج حاكي از كاهش افسردگي در گروه آزمايش بود (P 0/05). همچنين، نتايج تحليل داده هاي مربوط به پرسشنامه نشانگان مختصر گوياي تفاوت معناداري بين دو گروه در خرده مقياسهاي آن و سه شاخص شدت كلي آشفتگي رواني، كل نشانه هاي مثبت، و شاخص نشانه هاي مثبت آشفتگي رواني بود (P 0/05). برمبناي اين يافته ها، مي توان گفت درمان گروهيِ مبتني بر بخشش در كاهش نشانگان افسردگي و ساير نشانگان آشفتگي رواني كه ممكن است با رنجشهاي بين فردي گذشته سالمندان ارتباط داشته باشند، مؤثر است و براي ارتقاء بهداشت رواني اين مرحله از عمر بشر مفيد واقع مي شود.