آثار رشد اقتصادي بخش صنعت بر كيفيت محيط‌زيست در ايران (كاربرد مدل خودتوضيحي با وقفه گسترده)

در اين مطالعه به بررسي آثار رشد بخش صنعت، آزادسازي تجاري و مصرف انرژي بر ميزان انتشار آلودگي در ايران پرداخته شد. بدين‌منظور از داده‌هاي سري زماني سال‌هاي 1365 الي 1393 و تكنيك مدل خودتوضيحي با وقفه‌هاي گستره استفاده شده است. نتايج رابطه بلند مدت و كوتاه مدت حاكي از آن است كه ارزش افزوده بخش صنعت تاثير مثبت و معني‌داري بر آلودگي و مجذور آن، تاثير منفي بر آلودگي داشته است. بنابراين، فرضيه محيط‌زيستي كوزنتس در مطالعه حاضر تاييد شد. مصرف انرژي و آزادسازي تجاري هم در كوتاه مدت و هم در بلند مدت داراي تاثير مثبت و معني‌داري بر ميزان انتشار دي‌اكسيدكربن دارند اما تاثير متغير مصرف انرژي بر ميزان انتشار آلودگي قابل توجه‌تر است. مثبت بودن ضريب برآوردي متغير مصرف انرژي مي‌تواند به دليل پايين بودن بهره‌‌وري انرژي در ايران باشد. براي اين منظور پيشنهاد مي‌شود بخش صنعت به سمت تكنولوژي‌هاي سازگار با محيط‌زيست حركت نمايد. همچنين سياست‌‌گذاران بايد در اعطاي مجوز واحد صنعتي دقت كنند و از اعطاي مجوز به واحدهاي صنعتي آلوده‌‌كننده، خودداري و يا از محدوده شهرها خارج كنند. ايجاد الزامات فني و محيط‌‌زيستي در توليد محصولات صنعتي به منظور كاهش ميزان آلايندگي صنايع، اصلاح الگوي توليد و مصرف انرژي از انرژي آلاينده (مانند فرآورده‌هاي نفتي) به انرژي‌هاي پاك و كمتر آلاينده و استفاده از انرژي‌هاي نو و تجديدپذير در صنايع مي‌تواند از جمله سياست‌هاي محيط‌‌زيستي پيشنهادي باشد.