نياز سنجي سامانه هاي كنترل سرعت از منظر محيط زيست (مطالعه موردي شهر تهران)

افزايش استفاده از وسايل نقليه شخصي و توجه ناكافي به سامانه حمل و نقل عمومي منجر به شكل‌گيري و بروز نابسامان ترافيك و محيط‌زيستي در عرصه شهر شده است. هدف از اين پژوهش نيازسنجي سامانه‌هاي كنترل سرعت از منظر محيط‌زيست است، روش تحقيق توصيفي تحليلي و پيمايشي است، از اين‌رو مي‌توان نيازهاي آموزشي جامعه هدف را شناسايي و سياستگذاري صحيحي در اين راستا اتخاذ نمود. در اين پژوهش جامعه آماري شهروندان شهر تهران و برآورد حجم نمونه از فرمول كوكران كه 384 نفر محاسبه شد، نتايج حاصل از تجزيه و تحليل داده‌‌ها از طريق آزمون رگرسيون براي بررسي ميزان همبستگي متغيرهاي مستقل با متغير وابسته به كمك نرم‌افزار SPSS انجام گرفت. نتايج اين مطالعه كه در سال 1394 انجام شد نشان مي‌دهد كه ميان متغيرهاي مستقل پژوهش شامل سن، درآمد، شغل، جنسيت و ميزان تحصيلات، نوع وسيله نقليه ارتباط معني‌داري وجود دارد. بنابراين، تاثير برنامه‌هاي آموزشي به ميزان زيادي بر آگاهي و شناخت كافي در زمينه محيط‌زيستي سامانه‌هاي كنترل سرعت شبكه بزرگراه كمك مي‌كند.