ارزيابي آسيب‌پذيري مانگروها نسبت به بالا آمدن سطح آب دريا

به‌طوركلي، بررسي آسيب‌پذيري مانگروها نسبت به بالا رفتن سطح آب دريا و ديگر عواقب ناشي از تغيير اقليم، نقش مهمي را در ارايه راهكارهاي مديريتي و توانمندسازي اين اكوسيستم‌ها جهت به حداقل رساندن و جبران خسارت‌هاي پيش‌بيني شده ايفا مي‌كند. بنابراين، هدف اين مطالعه نيز ارزيابي آسيب‌پذيري‌ مانگروهاي استان هرمزگان نسبت به بالا آمدن سطح آب دريا است. بدين منظور از تصاوير ماهواره‌اي مربوط به سال‌هاي 1986، 1998 و 2016 و نقشه‌هاي رقومي ارتفاع و پراكنش سازه‌ها، تاسيسات و مراكز صنعتي و جمعيتي واقع در ناحيه پسكرانه مربوط به حوزه‌هاي رويشگاهي خمير، تياب و جاسك استفاده شد. با در اختيار داشتن نقشه NDVI و نيز تهيه نقشه تركيب رنگي كاذب، طبقه‌بندي نظارت شده براي تمامي تصاوير انجام شد و با استفاده از نقشه رقومي ارتفاع استان هرمزگان، نقشه شيب ناحيه پسكرانه در دو طبقه كمتر و بيشتر از 5 درصد تهيه شد. همچنين با بررسي چشمي تصاوير ماهواره‌اي، گزارشات موجود و نيز پيمايش زميني سواحل استان هرمزگان، موقعيت زير ساخت‌ها و سازه‌هاي ساحلي در نواحي پسكرانه مجاور حوزه‌هاي رويشگاهي مشخص شد. نتايج نشان داد كه گستره‌هاي رو به خشكي مانگروها در دوره زماني پس از سال 1998 نسبت به دوره پيش از آن به طور قابل ملاحظه‌اي كاهش يافته است و رويشگاه تياب بيشترين ميزان كاهش گستره رو به خشكي را در دوره پس از سال 1998 نسبت به دوره قبل از آن داشته است (در حدود 430 هكتار). بررسي شيب و موقعيت زيرساخت ها در پسكرانه حوزه‌هاي رويشگاهي نشان داد كه به استثناي جزيره مردو، در ساير بخش‌هاي حوزه‌هاي رويشگاهي محدوديتي بر مسير مهاجرت مانگروها به سمت اراضي بالادستي وجود ندارد. در نهايت با توجه به ميزان كاهش وسعت مانگروها از سمت خشكي مي‌توان ميزان آسيب‌پذيري حوزه‌هاي رويشگاهي را با شرط تداوم روند كنوني خشكسالي به صورت زير نشان داد: تياب خمير جاسك.