اثرات استفاده از آفت‌كش‌هاي معمولي و ميكروكپسوله بر ويژگي‌هاي پوشش‌هاي چوب و سرعت رشد كپك در آنها

در اين تحقيق، سرعت رشد كپك بر روي پوشش‌هاي پلي يورتان و ديترول حاوي دو نوع آفت‌كش طبيعي (اسانس آويشن شيرازي) و سنتزي (-3يد2-پروپينيل-N بوتيل كربامات،IPBC) كه به دو صورت معمولي و ميكروكپسوله شده به تركيب آنها اضافه شده بود، مورد بررسي قرار گرفت. سنتز ميكروكپسول‌ها با پوسته پليمري متيل متاكريلات با استفاده از روش تبخير حلال و با شكل‌گيري امولسيون روغن در آب انجام شد. مقاومت نمونه‌ها در برابر كپك آسپرژيلوس نايجر با استفاده از كاغذ صافي مطابق استاندارد ASTM D 5590 قبل و بعد از كهنگي تسريع شده ارزيابي شد. همچنين مقاومت به چسبندگي پوشش‌ها و زبري سطح آنها به روش پروفيلومتري اندازه‌گيري شد. نتايج نشان داد پوشش‌هاي عاري از آفت‌كش‌ها به تنهايي قادر نيستند كه در برابر رويش كپك مقاومت كنند ولي افزودن هر دو نوع آفت‌كش‌ به ويژه IPBC موجب بهبود مقاومت آنها در برابر رشد كپك شد. همچنين، ميكروكپسوله كردن آفت‌كش‌ها با ايجاد مكانيسم رهايش كنترل شده آنها از داخل پوشش در مقايسه با آفت‌كش‌هاي معمولي مقاومت بيشتري در برابر رشد كپك حتي پس از فرآيند كهنگي سبب شد. افزودن هر دو نوع آفت‌كش به ويژه به صورت كپسوله شده ضمن افزايش زبري سطح منجر به كاهش چسبندگي پوشش پلي‌يورتان شد.