مؤلفه‌هاي تاثيرگذار بر تحول نظام ترويج كشاورزي ايران

هدف از انجام اين پژوهش، شناسايي مؤلفه‌هاي تاثير‌گذار بر تحول نظام ترويج كشاورزي ايران بود كه با استفاده از يك رويكرد كيفي به انجام رسيد. در مرحله اول پژوهش، مؤلفه‌هاي تاثيرگذار برتحول نظام ترويج كشاورزي در ساير كشورها (15 كشور) با استفاده از روش تحقيق فراتركيب، مورد بررسي قرار گرفت. در اين مرحله، 11 مؤلفه شناسايي شدند كه عبارت بودند از تمركززدايي، خصوصي‌سازي، گسترش فناوري اطلاعات، تقاضامحوري، خدمات مشاوره‌اي، ترويج تكثرگرا، تقويت تعاملات ترويج با مراكز تحقيقاتي، اصلاح سياست‌ها، انجام حمايت‌هاي زيست محيطي، مديريت دانش و افزايش سطح پوشش مناطق روستايي. مرحله دوم تحقيق با استفاده از تكنيك دلفي و بهره‌گيري از نظر كارشناسان معاونت ترويج و اعضاي هيات علمي ترويج در دانشكده‌هاي كشاورزي تهران، تربيت مدرس و شيراز (N=55)، به منظور مشخص نمودن ميزان توافق نظر اعضاء نسبت به اينكه مؤلفه‌هاي شناسايي شده چقدر در تحول نظام ترويج كشاورزي ايران مي‌توانند مؤثر باشند؛ انجام شد. نتايج به دست آمده نشان داد كه در مورد مؤلفه‌هاي تقويت تعاملات ترويج و تحقيق، اصلاح سياست‌ها، ترويج تكثرگرا، تمركززدايي، و سرمايه‌گذاري، توافق نظر بيش از 90 درصدي در بين جامعه آماري وجود داشت. در مرحله سوم، وضعيت فعلي نظام ترويج كشاورزي ايران نسبت به هر يك از مؤلفه‌هاي شناسايي شده، با استفاده از روش كمي، مورد ارزيابي قرار گرفت و مشخص شد كه در نظام فعلي ترويج ايران، تمركز‌زدايي، خصوصي‌سازي و تقويت تعاملات، بيش از ساير مؤلفه‌ها بايد مورد توجه قرار گيرد. در نهايت، در مرحله چهارم، از تلفيق مراحل سه‌گانه فوق، نظريه تحول آفريني نظام ترويج كشاورزي بر اساس الگوي اشتراوس و كوربن، با استفاده از رويكرد كيفي نظريه برخاسته از داده‌ها به دست آمد.