نقش سرمايۀ اجتماعي در اشتغال‏پذيري دانشجويان رشته‏هاي كشاورزي: مورد مطالعه؛ پرديس كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه تهران

با توجه به اهميت اشتغال‌پذيري دانش‌آموختگان به عنوان شاخصي از كيفيت آموزش عالي و همچنين سرمايۀ اجتماعي به عنوان متغيري كليدي در كارايي اين نظام، بررسي رابطۀ اين دو متغير ضروري به نظر مي‌رسد. بنابراين، هدف كلي اين پژوهش، بررسي نقش ابعاد سرمايۀ اجتماعي در ميزان اشتغال‏پذيري دانشجويان رشته‏هاي كشاورزي پرديس كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه تهران است. جامعه آماري پژوهش، دانشجويان سال سوم و چهارم رشته‏هاي كشاورزي اين پرديس است (715 N =)، كه 190 نفر از آنان(n = 190)  با استفاده از فرمول كوكران به روش نمونه‏گيري طبقه‏اي تصادفي با انتساب متناسب براي مطالعه انتخاب شدند. داده‏ها از طريق پرسشنامه‏اي متشكل از سه بخش ويژگي‏هاي فردي و دو متغير اصلي اشتغال‏پذيري و سرمايۀ اجتماعي، گردآوري شد. به‏منظور بررسي روايي و پايايي متغيرهاي نهفته و آزمون مدل مفهومي پژوهش از روش مدل‏سازي معادلات ساختاري با به كارگيري نرم‏افزار LISREL8.80 استفاده شد. نتايج تحليل عاملي تأييدي (CFA)، روايي و پايايي متغيرهاي نهفتۀ پژوهش را تأييد كرد. نتايج مدل‏ ساختاري پژوهش نشان داد كه پنج بعد از ابعاد هفت‏گانه سرمايۀ اجتماعي يعني ارزش‏هاي اجتماعي، عضويت در شبكه‏هاي اجتماعي، انسجام اجتماعي، مشاركت اجتماعي و تبادل دانش، تأثير مثبت و معني‏داري بر اشتغال‏پذيري دانشجويان مورد مطالعه داشته است.