بررسي آثار متغير‌هاي كلان اقتصادي و سياست حمايتي بر رشد بخش كشاورزي در ايران

رشد بخش كشاورزي به عنوان بستري براي كسب اهداف توسعه در كشورهاي در حال توسعه امري ضروري قلمداد مي‌شود. با توجه به اهميت بخش كشاورزي و همچنين ماهيت مخاطره‌آميز توليد، فسادپذيري و ساير اهداف، حمايت از بخش كشاورزي هميشه مورد توجه دولت‌ها بوده است. در اين پژوهش آثار متغير‌هاي كلان اقتصادي و سياست حمايتي بر رشد بخش كشاورزي مورد بررسي قرار گرفت. در اين راستا عامل‌هاي مؤثر بر ارزش افزوده، تشكيل سرمايه ناخالص، صادرات و واردات بخش كشاورزي با استفاده از الگوي حداقل مربعات سه مرحله‌اي به صورت يك سيستم معادلات هم‌زمان چهار معادله‌اي در دوره 1394-1360 بررسي گرديد. متغيرهاي نسبت سرمايه به نيروي‌كار، حمايت از توليدكننده، حمايت از مصرف‌كننده، صادرات فرآورده‌هاي كشاورزي، وقفه ‌ارزش افزوده بر ارزش افزوده بخش به ترتيب با ضرايب  0.111، 0.021، 0.008، 0.156، 0.488 اثر مثبت و معني‌دار داشتند. همچنين متغير واردات با ضريب 0.120 اثر معني‌دار و منفي بر ارزش افزوده بخش كشاورزي دارد. عامل‌هاي مؤثر بر صادرات، واردات و تشكيل سرمايه ناخالص بخش كشاورزي، تصريح گرديند. نتايج نشان داد كه سياست حمايتي بر بخش، كارآيي لازم را نداشته و لزوم توجه برنامه‌ريزان و سياستگذاران به ميزان و نحوه تخصيص حمايت‌ها را بيش از پيش ضروري نشان مي‌دهد.