بررسي آثار قيمت تضميني و هزينه توليد بر سطح زير كشت محصولات راهبردي كشاورزي

يكي از مباحثي كه همواره ذهن سياست‌گذاران بخش كشاورزي را به خود مشغول كرده، تعيين راهبرد توليدي كشور و انتخاب بين دو راهكار مزيت نسبي يا خودكفايي به عنوان راهبرد توليد محصولات اين بخش است. از يك سو راهبرد مزيت نسبي كه مبتني بر اصول اقتصادي است، و در سوي ديگر، خودكفايي در توليد محصولات كشاورزي راهبردي است، كه اگرچه يك هدف غير اقتصادي است اما از نظر سياسي اهميت ويژه‌اي دارد. در اين پژوهش كوشش خواهد شد عوامل مؤثر بر سطح زير كشت محصولات راهبردي جو ديم، جو آبي، گندم ديم، گندم آبي، ذرت دانه‌اي آبي، چغندرقند، پنبه، سيب زميني و پياز كه داراي خريد تضميني هستند، در دوره زماني1393-1385در قالب يك الگوي اقتصاد سنجي پنل پويا با استفاده از برآوردگر آرلانو باور/ بلاندل باند مورد بررسي قرار گيرد. نتايج نشان داد كه متغيرهاي قيمت تضميني و وقفه سطح زيركشت داراي اثر مثبت و معني‌داري و متغير هزينه توليد اثر منفي و معني‌داري بر سطح زيركشت محصولات راهبردي دارند. مطابق با نتايج، با افزايش يك درصدي در قيمت تضميني انتظار مي‌رود به شرط ثبات ساير شرايط، سطح زيركشت 13.5% درصد افزايش خواهد يافت. همچنين افزايش يك درصدي هزينه‌ي توليد در هر هكتار، به شرط ثبات ساير شرايط، كاهش 14% درصدي سطح زيركشت را در پي خواهد داشت.