رابطه‌ي بين خودكارآمدي كارآفرينانه و نيّت كارآفريني دانشجويان كشاورزي دانشگاه تربيت مدرس

هدف اين مطالعه بررسي رابطه‌ي بين خودكارآمدي كارآفرينانه و نيّت كارآفريني دانشجويان كشاورزي دانشگاه تربيت مدرس بود. جامعه‌ي آماري تحقيق را دانشجويان كارشناسي‌ارشد دانشكده‌ي كشاورزي دانشگاه تربيت مدرس تشكيل مي‌دادند (420=N) كه 124 نفر از آنان با استفاده از نرم‌افزار SPSS Sample Power و روش نمونه‌گيري تصادفي ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها از پرسش‌نامه استفاده شد. روايي پرسش‌نامه با استفاده از نظرات كارشناسان و قابليت اعتماد آن از طريق آلفاي ترتيبي (0.89 و 0.95) تائيد شد. نتايج تحقيق نشان داد خودكارآمدي كارآفرينانه و نيّت كارآفريني اكثر دانشجويان متوسط به بالا بود. نتايج تحليل همبستگي نشان داد بين خودكارآمدي كارآفرينانه و نيّت كارآفريني دانشجويان در سطح يك درصد رابطه‌ي مثبت و معني‌داري وجود دارد. يافته‌ها همچنين نشان داد بين مولفه‌هاي خودكارآمدي كارآفرينانه، يعني ايجاد فرصت‌هاي جديد، كنار آمدن با چالش‌هاي غيرمنتظره، توسعه منابع انساني، ايجاد محيط نوآور، برقراري ارتباط با سرمايه‌گذار و تعيين هدف با نيّت كارآفريني دانشجويان در سطح يك درصد رابطه‌ي مثبت و معني‌داري وجود دارد. رگرسيون چندگانه نيز نشان داد دو سازه ايجاد فرصت‌هاي جديد و ايجاد محيط نوآور مي‌توانند 40 درصد از تغييرات نيّت كارآفريني را در آينده پيش‌بيني كنند.